ο Μικρός Πρίγκιπας

Σήμερα είχα μελαγχολήσει...
αυτή η ηλίθια αλλαγή του καιρού με έχει αναμφισβήτητα επηρεάσει
όχι μόνο επειδή οι πιθανότητες να πάμε στη θάλασσα για μια τελευταία φορά, ή στη Waterland που έχω πρήξει τους φίλους μου οτι θέλω να πάω μειώθηκαν
αλλά αυτή η μουντίλα, αυτό το γκρι, αυτό το σύννεφο πάνω απ' τα κεφάλια μας
με πνίγει

Άντεξα μέχρι το απόγευμα μέσα στο σπίτι
δεν είχα τίποτα κανονίσει, όπως τις άλλες μέρες παρόλα αυτά φόρεσα το αγαπημένο μου βυσσινί φούτερ (ναι εκείνο το adidas που έχω απ' το γυμνάσιο ακόμα), πήρα το μικρό μου σακίδιο και κατέβηκα με το λεωφορείο στο κέντρο.
Περπάτησα

ήθελα να αλλάξω παραστάσεις, να νιώσω το νοθευμένο απο τα καυσαέρια οξυγόνο
να παρατηρήσω τους ανθρώπους
Μ' αρέσει να παρατηρώ τους ανθρώπους, και είναι κάποιοι πολύ ενδιαφέροντες ομολογώ

Με πήρε τηλέφωνο ο Πρίγκιπας και παρόλο που είχα όρεξη για βόλτα στην παραλία κίνησα να τον βρω. Ήξερα πως θα με κάνει να νιώσω πολύ καλύτερα.
Έχει τον τρόπο του.

...μου αρκέι να τον κοιτάω για να χαμογελάω!
θα μπορούσα να τον κοιτάω για ώρες έτσι στην αγκαλιά μου όπως ήταν σήμερα
τι ευτυχία να μπορείς να αγκαλιάζεις τον Πρίγκιπά σου
εκείνα τα αρχοντικά του μάτια δε τα βγάζω απ' το μυαλό μου
τα καστανά αρχοντικά του μάτια

ο Πρίγκιπας με την ευγενική καρδιά και το απίστευτο χιούμορ

καμιά φορά σκέφτομαι πως θα του άξιζε μια άλλη αρχόντισσα
πιο δοτική, πιο όμορφη...
μελαχρινή πιθανότατα,
με μεταξωτά ίσια μαλλιά όπως του αρέσουν
και πιο θηλυκιά σίγουρα
...να του δείχνει την αγάπη της απλόχερα, όπως κάνει εκείνος σ' εμένα

πόσο φοβάμαι μη μετανιώσει για όλο αυτό
πόσο φοβάμαι


μα τι ευτυχία να μπορείς να αγκαλιάζεις τον Πριγκιπά σου




....φυσικά και ξε-μελαγχόλησα
στο δρόμο του γυρισμού σκεφτόμουν για άλλη μια φορά πόσο τυχερή είμαι
ό,τι ονειρευόμουν, να που τώρα βρέθηκε στην αγκαλιά μου
η υπομονή είναι μεγάλη αρετή, αρκέι να την αντέχεις

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


παιχνίδια πλαστικά, δικά μου αγαπημένα
που κάποτε ταξίδευα στου κόσμου τα οχυρά
καράβια χάρτινα, με ήρωες για μένα
στον νου μου ακόμα φέρνουν γέλια παιδικά
τι κι αν μεγάλωσα λιγάκι εκεί ο νους μου τρέχει
να μπλέκει άστρα, γαλαξίες, πλανήτες άγνωστους σ' εμάς
πόσο η μαγεία αυτή απ' το γήινο κόσμο απέχει
δίλημμα μοιάζει γρίφος σωστός
που την απάντηση δε ψάχνεις, δε σε νοιάζει, δε ζητάς

Κι όπως μια αρχόντισσα κάποτε είχε ξεστομίσει
συνειδητά κι όχι επιπόλαια θαρρώ
δροσοσταλίδες φυλαχτό θα φτιάχνει ώσπου να δύσει
στον πρίγκιπά της να χαρίσει φυλαχτό
δαίμονες, δράκους και στοιχιά μακριά του να κρατήσει
όσο αυτός θα πολεμά με ανδρεία περισσή
ώσπου του βασιλείου αυτής με τ' άλογο του το λευκό το χώμα να πατήσει
κλείνοντας με ένα λυτρωτικό γλυκό φιλί

Έτσι κι εγώ τα ευχαριστώ μαζεύω ένα ένα
να τα προσφέρω άραγε στη μοίρα ή τους θεούς
μαζί με σένα πλάθωντας αυτό το παραμύθι
ως Πρίγκιπας, και Αρχόντισσα εγώ, σε τόπους μακρινούς