Συνειδητοποιώ πως ο καθένας από εμάς -όντας μοναδικός στον κόσμο αυτό- βιώνει διαφορετικά τον πόνο. Δεν είναι ορθό να μετράς και να συγκρίνεις την ποσότητα πόνου (με κοινό παρανομαστή τον έρωτα για παράδειγμα) που κουβαλάει ο καθένας,
να λογαριάζεις τα δάκρυα του ενός με τα δάκρυα του άλλου. Ούτε και έντιμο.
και καμιά φορά έχουμε το γνωστό ντόμινο.
γιατί δεν είναι από ξύλο οι καρδιές.
ευτυχώς.
