Τρίτη 22 Απριλίου 2014

ουρανίομαι




Ήταν από τα πιο περίεργα ταξίδια που πρόκειται να ζήσω σε αεροπλάνο.
Όχι γιατί κάτι δεν πήγε καλά στην πτήση κατ’ ανάγκη.
Επρόκειτο για μια θέση δίπλα στο παράθυρο.

Πάντα ξενερώνω όταν έχω θέση δίπλα στο παράθυρο. Αντίθετα με την πλειοψηφία, μου αρέσει να βρίσκομαι όσο περισσότερο στο κέντρο του αεροσκάφους. Γιατί νομίζω ότι έχω καλύτερη οπτική επαφή με το σύνολο όσων συμβαίνουν στον αέρα εκείνη την στιγμή.
Γιατί κατ’εμέ,
το αεροπλάνο είναι το σημείο αναφοράς.
και αυτό χαμένο στον ουρανό.

Υπάρχει ένα ποντιακό ρήμα...
ουρανίομαι*


Κι έτσι προχθες στην κλασσική πασχαλιάτικη οικογενειακή μάζωξη, αναφέρθηκε το ρήμα αυτό. Κι η χάρη που κρύβει.

Κι όπως πετούσαμε, σε μια πτήση που έμοιαζε σαν να συμβαίνει σε ένα όνειρο και όχι στ’αλήθεια, που το μόνο πράγμα που δεν έπαθα τελικά όσον αφορά την θέση, ήταν να ξενερώσω.. (Μοναδική μαγεία)
Σκεφτόμουν το «ουρανίομαι».
Και για όσους το γνωρίζουν, θα καταλάβουν γρήγορα την αντίθεση που κρύβεται μεταξύ της όμορφης ετυμολογίας της και της επικριτικής της ιδιότητας.
Αναρωτιέμαι… Είναι στ’αλήθεια επικριτική;  Ή εξαρτάται από το άτομο και τον τρόπο τελικα;
«Μην ουρανίεσαι!»

Στην απογείωση, έπιασα τον εαυτό μου, μη έχοντας κανένα χέρι να κρατήσω και να σφίξω, να έχω δέσει το ένα μου χέρι με το άλλο.
Ώστε έτσι είναι όταν πετάς μόνος σου, σκέφτηκα.
Το θέμα είναι να μπορείς να ουρανίεσαι χωρίς να χάνεσαι.Και κυρίως 
χωρίς να την ψωνίζεις.




Να ξες να πατάς γερά στη γη. 
και να μπορείς να ορθώνεις το βλέμμα σου παράλληλα στον ορίζοντα, χωρίς ντροπές και ενδοιασμούς.

Μεγάλο πράγμα.








Ένα Κυριακάτικο πρωινό με ήλιο, 
δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα Κυριακάτικο πρωινό
όταν το μόνο πράγμα που έχεις όρεξη να κάνεις, με τέτοιο σκηνικό,
είναι να αφήνεις τον χρόνο να περνάει από πάνω σου αφήνοντας σου τα χειρότερα σημάδια του.

Βάζω να ακούσω Δεληβοριά. 
Δεληβοριά άκουσα και όταν πρωτοήρθα εδώ.
Όταν μου έλειπες και σε ήθελα και αποζητούσα το ενδιαφέρον σου.
κι είναι αστείο έως γελοίο που μετά από δύο μήνες δεν θέλω να κάνω τίποτα.
Κοροιδευόμαστε;

10 Φεβρουαρίου: "Επέτρεψέ μου αγάπη μου, να σκεφτώ κάτι δυνατό."
6 Απριλίου: -


Και έχω φωτογραφίες σου εδώ, φωτογραφίες μας. Και τις κοιτάω αλλά δεν μου μιλάνε. Δεν μου λένε τίποτα.
Το μόνο που μου λένε είναι η ατάκα που μου πέταξες χθες: "είμαι κατά της απόστασης"
Λες και η ερώτηση ήταν ποια είναι η γνώμη σου για την εξωσωματική γονιμοποίηση
και πρώτα πρώτα η επιμονή μου να πείσω και εσένα και εμένα ότι μπορεί να δουλέψει,
που τώρα μοιάζει με το χειρότερο καρναβάλι.



Δεν έπιασε καμιά σκηνοθεσία
Καμιά μετάδοση δεν έγινε όπως πρέπει
κι έτσι αποκλείστηκε 
αποκηρύχτηκε 
το τραγουδάκι που δεν ήτανε γραφτό 
να πει "σ'αγάπησα, στ' αλήθεια σ'αγαπώ"


Καμιά φωνή δεν άρχισε να ψάλλει

κανένα όργανο δεν έπιασε τον τόνο
κι έτσι αποκρύφτηκε
αποσιωπήθηκε
το τραγουδάκι που δεν ήτανε γραφτό
να πει "σ'αγάπησα, στ' αλήθεια σ'αγαπώ"