Σιχαμένη Αγάπη λοιπόν...

Κατασκήνωση 2007 - Μακρυνίτσα (εννοείται!)

Σπιτάκι Γιορτής...

...ενώ τακτοποιούμε και συγυρίζουμε το "τσαντήρι" μας.. απευθύνεται η μια στην άλλη με περισσή χάρη και ευγένεια.
παραδείγματος χάριν
"μωρή βλαμμένη μάζεψε τα ρούχα σου απ' το κρεβάτι μου!!"
"Ρε ζώον άλλαξε το αυτο το ηλίθιο τραγούδι."
"Σγουρήηηη!! Θα σκουπίσεις καμια ώρα?"
(σαν να φαντάζομαι ακόμα και τώρα μπροστά μου τη Σ. να τσιρίζει με εκείνη τη φωνή καμπάνα)

μόνη της να φώναζε στην τραπεζαρία, την άκουγε όλη η κατασκήνωση. Χαλαρά!

...τέλος πάντων

και να σου η Ε. ως ωριμότερη έκανε το αναμενόμενο σχόλιο...
"..βρε ομορφιές, είναι ανάγκη να μιλάτε άγαρμπα μεταξύ σας? (βλ. μωρή βλαμμένη, ζώον κλπ.)"

"ε και τι να λέμε δηλαδή?", πετάγεται η Ε. μας...
"Σιχαμένη μου αγάπη, παρε τα ρούχα σου απ' δω?!"


όλες μας την κοιτάμε και σκάμε στα γέλια... και κάπως έτσι, τυχαία... γεννήθηκαν εκέινο το μεσημέρι οι Σιχαμένες Αγάπες.
Συγχωρέστε με όσες ήσασταν παρούσες αν δε θυμάμαι καλά το σκηνικό αλλά αυτό έχει μείνει στη μνήμη μου.
εξάλλου ζήσαμε τόσα μαζί, όμορφα και άσχημα, δύσκολα και εύκολα...
για όλα αυτά ευχαριστώ.

Καλή αρχή λοιπόν.