Σήμερα σκεφτόμουν όλη μέρα ότι το "cry" από το "try" είναι ένα γράμμα δρόμος.
Και πόσο μεγάλη διαφορά κάνει γαμώτο στον τρόπο διαχείρισης μιας κατάστασης.
Ξέρω το "c" είναι το τρίτο γράμμα
είναι για αυτούς που διαλέγουν να διανύουν τις κοντινές διαδρομές, γι'αυτούς που βολεύονται στην εύκολη λύση (που δεν είναι πάντα η πιο προσοδοφόρα).
Ποιος πάει τώρα να διανύσει όλη την αλφαβήτα ενώ έχει περάσει ήδη τα 2 πρώτα γράμματα (τι κόπος Θεέ μου...)
d
e
f
g
h
i
g
k
l
m
n
o
p
q
r
s
! ΟΥΦ
Θυμάμαι ο πατέρας μου, μου έλεγε πάντα όταν τα έβρισκα δύσκολα
"Με το κλάμα δεν κερδίζεις τίποτα. Άντε σταμάτα..."
Ξέρω ότι είχα δικαίωμα στο κλάμα και πως έπρεπε να το υπερασπιστώ όμως πόσο δίκιο είχε ο μπαγάσας όσον αφορά στην διαχείριση μιας άβολης κατάστασης, μιας κατάστασης μετ' εμποδίων;
Αχ και να 'χα ακούσει λίγο παραπάνω κάτι τέτοιες συμβουλές...
Αχ και να 'μουν κάπως λιγότερο τεμπέλα στα αλφαβητικά μου βήματα
εγώ το βλέπω αλλιώς, πρώτα το cry, γιατί κάπως πρέπει να βγει η θλίψη και ο θυμός από μέσα μας και μετά το try, δένεις τα κορδόνια σου και περπατάς την αλφαβήτα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως έχεις δίκιο.. Έλα μου ντε όμως που καμιά φορά μπλοκάρει το σύστημα (όπως στην δική μου περίπτωση) και δεν πας ποτέ στο #2;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοτέ δεν το είχα σκεφτεί έτσι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αναγνώριση είναι το πρώτο βήμα αγαπημένη μου.
Είσαι σε καλό δρόμο ;)