Χαίρομαι που είναι ένας κρύος Μάης.
Μου δίνει την ψευδαίσθηση ότι δεν είμαι για πολύ καιρό μέσα σε αυτή την "δύσκολη φάση" και πριν φτάσει το καλοκαίρι όλα θα φτιάξουν και θα πάνε προς το καλύτερο.
Σήμερα ξύπνησα με ανάγκη να ακούσω σε επανάληψη αυτό το κομμάτι. Ίσως τώρα είμαι στην 12η φορά... και μοιάζει προβληματικό που δεν ξέρω σε ποιον να το απευθύνω γιατί κανείς δεν το διεκδικεί, κανείς δεν το αξίζει...
ίσως και ΚΑΝΕΙΣ σκέτο γενικά και βάζω τελεία.
εδώ και κάποιο καιρό
(είναι πιο αισιόδοξο απ'τον "κηπουρό" του Παυλίδη σίγουρα που έχω επίσης λιώσει και αυτό μου φτάνει σαν επιχείρημα)
και μετά λέω δεν με νοιάζει ας γυρίσει το χάδι πίσω
ας φτάσει στον ουρανό και ας γυρίσει πίσω.
θα με ζεστάνει το ξέρω.
εγώ το λέω Θεό εσύ πες το όπως θέλεις. Το στέλνω ουρανό λοιπόν να εξοστρακιστεί με αγάπη και χάδι και να με πάρει αγκαλιά.
σκεφτόμουν πάλι το τατουάζ της Ο. και πόσο σωστό και κιμπάρικο σε αυτές τις περιόδους.
Με "μάρκαρε" που λένε και οι Γάλλοι.
ευτυχώς
if you are reading this text and realizing you have spent so much time on someone who doesn't actually care about you- hold onto this feeling.
Use it as a reminder.
Use it to give yourself strength to not spend another second on the person that is making you feel like you are not enough.
You are enough.
You deserve honest communication.
You deserve honest intentions.
You deserve to be loved and adored and praised for your mind and soul.
You deserve to be heard and understood.
You deserve to feel as though your mind, body and soul are equally respected.
Remember people will always show you who they are.
Be strong enough to honor who YOU are.
Sarah Bahbah
Σήμερα σκεφτόμουν όλη μέρα ότι το "cry" από το "try" είναι ένα γράμμα δρόμος.
Και πόσο μεγάλη διαφορά κάνει γαμώτο στον τρόπο διαχείρισης μιας κατάστασης.
Ξέρω το "c" είναι το τρίτο γράμμα
είναι για αυτούς που διαλέγουν να διανύουν τις κοντινές διαδρομές, γι'αυτούς που βολεύονται στην εύκολη λύση (που δεν είναι πάντα η πιο προσοδοφόρα).
Ποιος πάει τώρα να διανύσει όλη την αλφαβήτα ενώ έχει περάσει ήδη τα 2 πρώτα γράμματα (τι κόπος Θεέ μου...)
d
e
f
g
h
i
g
k
l
m
n
o
p
q
r
s
! ΟΥΦ
Θυμάμαι ο πατέρας μου, μου έλεγε πάντα όταν τα έβρισκα δύσκολα
"Με το κλάμα δεν κερδίζεις τίποτα. Άντε σταμάτα..."
Ξέρω ότι είχα δικαίωμα στο κλάμα και πως έπρεπε να το υπερασπιστώ όμως πόσο δίκιο είχε ο μπαγάσας όσον αφορά στην διαχείριση μιας άβολης κατάστασης, μιας κατάστασης μετ' εμποδίων;
Αχ και να 'χα ακούσει λίγο παραπάνω κάτι τέτοιες συμβουλές...
Αχ και να 'μουν κάπως λιγότερο τεμπέλα στα αλφαβητικά μου βήματα
