Bailey's

Μια μέρα, θα μένω στην οδό Αλεξάνδρου Σβώλου στην Θεσσαλονίκη. Σε ένα διαμέρισμα παλιό. Και δεν θα θέλω να με πάρω από κει για κανένα λόγο. Θα κάνω στ'αλήθεια και στην πράξη όλα αυτά τα σενάρια που φτιάχνω τώρα με το μυαλό μου και που θα ήθελα να κάνω και δεν κάνω. Θα πίνω τα Χριστούγεννα Grand Marnier και Bailey's και σαλάτες με ποτήρια κόκκινο κρασί για βραδινό με ταινία. Θα αγοράζω μεγάλους καμβάδες και χρώματα και πινέλα, θα τα στήνω και θα ζωγραφίζω στ'αλήθεια. Θα με πηγαίνω σινεμά χειμωνιάτικα. Θα διαβάζω βιβλία με χαμηλό φωτισμό και φωτάκια χριστουγεννιάτικου δέντρου. 
Ελπίζω να με ζεσταίνει και η παρουσία κάποιου στον χώρο. Όχι γιατί δεν θα μπορώ χωρίς... 
Απλά να.. γιατί έτσι θα είναι ακόμα πιο όμορφα όλα.

Καλά Χριστούγεννα

Όταν ρώτησαν την Audrey Hepburn να αποκαλύψει τα μυστικά της ομορφιάς της, η γοητευτική ηθοποιός έγραψε αυτό το ποίημα όπου και διαβάστηκε στην κηδεία της. 

"Για να έχετε χείλη ελκυστικά, προφέρετε λόγια καλοσύνης.
Για να έχετε μάτια ωραία, κοιτάζετε τι έχουν οι άνθρωποι το ωραίο πάνω τους.
Για να μένετε αδύνατος, μοιράζεστε το γεύμα σας μ'εκείνους που πεινάνε.
Για να έχετε όμορφα μαλλιά, αφήστε ένα παιδί να τα χαϊδεύει κάθε μέρα.
Για να έχετε καλή σιλουέτα, βαδίζετε ξέροντας πως δεν είστε ποτέ μόνοι, γιατί αυτοί που σας αγαπούν ή σας αγάπησαν σας συνοδεύουν. 

Οι άνθρωποι περισσότεροι από ότι τα αντικείμενα, έχουν ανάγκη από επιδιόρθωση, κανάκεμα, αναζωογόνηση, φροντίδα, ενδιαφέρον, σωτηρία : μην απορρίπτετε ποτέ κανέναν.

Σκεφθείτε : αν μια μέρα χρειαστείτε χείρα βοηθείας, θα βρείτε μια στην άκρη καθενός από τα δύο χέρια σας. 

Γερνώντας, συνειδητοποιείτε ότι έχετε δύο χέρια. Το ένα για να βοηθάτε τον εαυτό σας και το άλλο για να βοηθάτε όποιους έχουν ανάγκη. 

Η ομορφιά μιας γυναίκας δεν είναι στα ρούχα που φοράει, στο πρόσωπο ή στο πως φτιάχνει τα μαλλιά της. Η ομορφιά μιας γυναίκας φαίνεται στα μάτια της γιατί αυτή είναι η ανοιχτή πόρτα της καρδιάς, η πηγή της αγάπης της. 

Η ομορφιά μιας γυναίκας δεν είναι στο μακιγιάζ της αλλά στην αληθινή ομορφιά της ψυχής της. Είναι στην τρυφερότητα που δίνει, στην αγάπη, στο πάθος που εκφράζει."





                          

La Toilette

People around you may create circumstances. They do. They may create a cozy nest or love which is the most beautiful thing in the whole universe... But don't forget that they create circumstances. That's what they do. 

Nothing can bring peace but yourself

'Ενας τύπος με χοντρό κεφάλι μου είπε κάποτε, 

"Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του ον κοινωνικό και περίεργο."

το επαναλάμβανε τόσο συχνά όσο και το 

η επανάληψη εστί η μήτηρ πάσης μαθήσεως. 

να προσθέσω εγώ και παθήσεως; Μιλώντας για κακές συνήθειες ίσως σε μια άλλη κουβέντα, μιαν ετέραν στιγμή.

Στο προηγούμενο κεφάλαιο της ζωής μας, πηγαίναμε τακτικά για καφέδες. Μιλάω στον πληθυντικό και ας είμαι μόνο εγώ και το κουφάρι μου μη με ρωτάς γιατι. Καφέδες με την ελληνική έννοια. Ο καφές είναι απ'τις πιο άχρηστες και τις πιο χρήσιμες συνήθειες ταυτοχρόνως. Όχι οι μπύρες. Οι καφέδες. Οι καφέδες μετά τη δουλειά, τα απογεύματα, τις αργίες που περνούν αργά και εκείνες που περνούν γρήγορα. 

Είναι κάτι σαν το οικογενειακό Κυριακάτικο τραπέζι... για τους τυχερούς και το καθημερινό. Μόνο που το κανονίζεις (ναι μιλάω για εκείνους, όχι τους άλλους τους καθωσπρέπει τους αναγκαστικούς), το κανονίζεις λοιπόν με ανθρώπους που διαλέγεις εσύ.

Είναι ό λόγος για τον οποίο δεν επικρατεί στο κεφάλι σου ο θόρυβος του κεφαλιού σου. Σου επιτρέπει να αλληλεπιδράς. Και η αλληλεπίδραση είναι ΤΟΣΟ ΑΝΑΓΚΑΙΑ για τον άνθρωπο. Γιατί όπως είπαμε είμαστε κοινωνικοί και περίεργοι.


είναι η στιγμή που θα ακούσεις
θα πεις τα νέα σου
θα ανταλλάξεις απόψεις, γνώμεις, 
θα εκτονωθείς σαν καλοσυντηρημένος ενεργός αντιδραστήρας 
και θα χειριστείς εκτονώσεις
σαν καλός μηχανικός. 

Δεν απατώμαι πως οι λύσεις θα έρθουν από άλλον. Τα φίδια πάντα μόνος σου θα καλείσαι να τα βγάλεις απ' την τρύπα. Δεν μοιάζουν όμως το ίδιο τρομακτικά τα εγχειρήματα αυτά όταν έχεις σε κάποιον να διηγηθείς τι έκανες, ή και τι δεν έκανες. Τι κατάφερες και τι όχι.

Στο ορκίζομαι καθόλου δεν είναι το ίδιο. 

Femme à sa Toilette, Rousse où La toilette - Henri de Toulouse Lautrec

Κυριακή είναι η μέρα που βρίσκεις χρόνο να πάρεις μια ανάσα. 
Αλλά αναρωτιέμαι αν ένα εικοσιτετράωρο είναι αρκετό να χωρέσει το γέλιο, την ξεγνοιασιά, την τόσο σημαντική ξεκούραση, την αναδιοργάνωση το κλάμα, το ξέσπασμα, τους λυγμούς, τους κόμπους στην καρδιά και τις αμηχανίες μιας ολόκληρης βδομάδας. 

Μοιάζει να σημειώνονται όλα αυτά νοητά σε μια ατζέντα, που την ανοίγεις πότε πότε στο δρόμο, στο λεωφορείο, στο μεσημεριανό διάλειμμα για φαγητό και αυτή την μέρα την Κυριακή, έχεις χρόνο ίσως να διαβάσεις στ'αλήθεια "τι σου γίνεται".



Πότε ήταν Οκτώβρης είπαμε; 

πότε πέρασε αυτός ο καιρός; 

τι έκανα τόσες μέρες;

και κυρίως πότε ήταν η τελευταία φορά που αγκάλιασα ή με αγκάλιασε κάποιος;

έστω και και για εκείνη την ψεύτικη αγκαλιά 


πες μου...

πως αντέχεται η ζωή χωρίς χάδι, αγκαλιά κάποιου, χωρίς νοιάξιμο; 

χωρίς έναν άνθρωπο που θα σε ψάξει

θα σε ρωτήσει τι κάνεις

θα σου αφιερώσει ΧΡΟΝΟ

θα τον ψάξεις να του μιλήσεις χωρίς δισταγμό όταν κάποιος θα σου φερθεί σαν σκουπίδι.

θα είναι εκεί όταν κανείς δεν θα είναι ευχαριστημένος από εσένα,

όταν θα κρίνεσαι ανεπαρκής ή και ακατάλληλος για τη θέση.

θα σε ψάξει όταν θα σε δει να εκρηγνύεσαι σαν ηφαίστειο από την πίεση ή από τα νεύρα.

τα νεύρα με τους απ-άνθρωπους και αφελείς που κυκλοφορούν εκεί έξω.

που δεν μπορούν να διανοηθούν τον πόνο που μπορεί να φέρει ένα βλέμμα τους γεμάτο κακία και μίσος,

σε εκείνους που την μόνη αγκαλιά στην οποία μπορούν να έχουν πρόσβαση είναι απλώνοντας τα ίδια τους τα 
χέρια γύρω από το σώμα τους.

δεν μπορούν να διανοηθούν τι ζημιά μπορεί να κάνει ένα κακεντρεχές τους σχόλιο,

γιατί είχαν την τύχη και ατυχία να περιβάλλονται πάντα από αγκαλιές. 

και η ενσυναίσθηση εκλείπει τόσο άσχημα...






ποια ήταν η ερώτηση είπαμε; 

Α !

Πότε ήταν Οκτώβρης. 

Οκτώβρης ήταν η τελευταία φορά που μοιράστηκα μια αληθινή αγκαλιά. 





Αν μπορώ να κλείσω με ένα θα λέγαμε happy ending... 
Αύριο τα μεσάνυχτα θα είναι η επόμενη.