σκληρά προσωπικό

κάποιοι άνθρωποι έχουν το χάρισμα να δημιουργούν, να γεννούν το φως, την ελπίδα στον άλλον μαγικά...

ένας τύπος μου αποκάλυψε μια μέρα πόσο επικίνδυνες μπορεί να είναι οι φωτογραφίες. Πόσο φυλακίζουν τον εαυτό σου. Είχε πολύ δίκιο. Πρέπει να υπάρχει ροή στο εγώ μας, πρέπει να υπάρχει κίνηση...
αλλιώς σκουριάζουμε και αιχμαλωτιζόμαστε σε πράγματα που ζήσαμε και άλλα που ονειρευόμαστε για το μέλλον κι ίσως δεν έρθουν ποτέ.

Να το θυμάμαι αυτό.

και να θυμάμαι να σκέφτομαι απλά, να μην ζορίζω τίποτα
sinon c'est pas la peine

να γράφω και να διαβάζω συχνότερα
και να σκέφτομαι κάθε φορά που σπαταλάω τον χρόνο μου μπροστά σε μια οθόνη,
πως οι γύρω μου αυτόν τον χρόνο
τον κάνουνε αγάπη
και γράψιμο
και σκίτσα
και δημιουργία
και κόπωση
και να με παρακινώ,
να μην με δικάζω
και να συνθέτω κείμενα
και να εμπλουτίζω τα γαλλικά μου
και να μαθαίνω κι άλλες γλώσσες
και να χορεύω

και να θέλω να με βελτιώνω για μένα
και για 'κείνους που αγαπώ
κι όχι για την εικόνα μου
όχι για να αρέσω και να ικανοποιώ τον εγωισμό μου*