04:28
έχει ένα περίπου μήνα που ανακάλυψα αυτό το υπέροχο συγκρότημα. Και ακούω τώρα το συγκεκριμένο τραγούδι, σηκώνοντας λίγο το κεφάλι από την χημεία του αμύλου,
(εδώ κανονικά θα ταίριαζαν αποσιωποιητικά ίσως, αλλά θα επιμείνω στο κόμμα)
μεγάλο πουστράκι το μυαλό ώρες ώρες...
μάλλον όχι ώρες ώρες,
ΑΥΤΕΣ τις ώρες.
Τις ώρες του ξημερώματος ή της πίσσας της νύχτας ανάλογα τι προτιμάει κανείς.
κι έτσι τελείως τυχαία δεν ξέρω πως
ακούω το κομμάτι Dreaming of you και χαζεύω κάτι φωτογραφίες σου. Και ξέρω ότι είναι μαλακία και η αξία που σου δίνω δεν ανταποκρίνεται στην αξία που έχεις στ' αλήθεια ή που θα έπρεπε να σου αποδώσω αλλά το μυαλό παίρνει πρωτοβουλίες το "πανέξυπνο".
και αρχίζεις να κάνεις τις ηλίθιες ερωτήσεις;
-γιατί;
-γιατί όχι εγώ;
-γιατί δεν βλέπεις αυτό κι εκείνο;
να το πούμε ωμά -γιατί στ'αρχίδια σου...;
τουλάχιστον αυτή την φορά έχουμε τα συγκαλά μας να δούμε την υπερβολή στον στοχασμό.
μας συγχαίρω ειρωνικά και ειλικρινά.
καθόλου αμελητέο ως αβαντάζ, δεν είμαι πλέον αχάριστη ελπίζω.
ps. Ελπίζω όπως γρήγορα θα 'ρθεις, γρήγορα και να φύγεις πάλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου