μίνι μπαρ τσεκ

Είχα γράψει εδώ πριν κάτι μήνες για ένα μίνι μπαρ που θα 'θελα πολύ να έχω. 
και είχα πει ακριβώς τι μπουκάλια θα είχα. 

Μετά τα γενέθλια του κώλου.
έτσι για να πάει το σερί γενεθλίων του κώλου εδώ και τρία χρόνια, 
πήρα ό,τι περίσεψε σε αλκοόλ 
να το φέρω στο σπίτι μου. 
το αγαπημένο μου το σπίτι.

κι έτσι μετά από ένα εικοσιτετράωρο ποτισμένο με καπνό, αλκοόλ και δάκρυα, 
μάζεψα τα κομμάτια μου, τον στραπατσαρισμένο ντεμέκ "σεβασμό" τους, που με το ζόρι μου φόρεσαν
και το μπουκάλι τζιν μου στο χέρι και έτρεξα να προλάβω το τελευταίο μετρό. 

κι όπως στεκόμουν στο μετρό λοιπόν θυμήθηκα ότι ο αγαπημένος μου ο φίλος ο Μ. μου ο γλυκός με σκέφτηκε και μου είχε δωρήσει το bailey's που του ζήτησα. 
κι ας μου το έκλεψε χθες το βράδυ ένας μαλάκας λατίνος. Γιατί έτσι είναι οι λατίνοι που γνωρίζω μάλλον. κλέφτες. Άλλοι κλέβουν δώρα γενεθλίων, άλλοι στιγμές σου, άλλοι κομμάτια του εαυτού και της ψυχής σου...

"απ'τους ανθρώπους που δεν σέβονται 
την ψυχή του άλλου και την γεύονται
σαν ένα διαμάντι που ονειρεύονται
δεν τους νοιάζει ο πόνος κανενός"

κι όμως αφού "καθάρισε" το άλλο μου το αγόρι, το μικρό μου το αδέρφι το αγαπημένο, το μπουκάλι σύντομα θα φτάσει στα χέρια μου. 
κι έτσι έκανα το παζλ στο μυαλό μου μέσα στην κατεστραμμένη μου στιγμή..
και είπα μέσα μου 
"δε γαμιέται;"
"τουλάχιστον έχω πλέον το μίνι μπαρ μου. Ακριβώς όπως το ήθελα."

και πόσο ανακούφιση να έχεις φίλους γύρω σου κάτι τέτοιες στιγμές να σε συναισθάνονται.
έτσι να μην νιώθεις ότι είσαι υπερβολική που τα νιώθεις όλα αυτά τα σκατά. 




"Άμα θες να ξέρεις δεν σ'αγάπησα
λίγο απ'την φωτιά σου μόνο κράτησα
είπα δεν πειράζει παραστράτησα
κι είμαι ντροπιασμένη και γυμνή

κι όμως το άρωμα σου μέχρι σήμερα
αγριεύει μέσα μου τα ήμερα
έτσι είναι μάτια μου τα εφήμερα
κόλαση μαζί και ουρανός"