του χρόνου

κάτι τέτοιες μέρες, προ πρωτοχρονιάς, μετράς και μετριέσαι πάντα με το χρόνο...

Έτσι κι εκείνη θυμήθηκε που ήταν μικρή και ξάπλωνε με τη μαμά της δίπλα δίπλα. 
και χάζευε τα δάχτυλα των ποδιών της που φόραγε μόνο παπούτσια καθώς πρέπει, έτσι που τα δάχτυλά της έμεναν διαρκώς το ένα κολλητό δίπλα στο άλλο και στο τέλος έπαιρναν ένα σχήμα αλλόκοτο και φτιάχνονταν γωνίες με το δέρμα... 
κι ύστερα εκείνη σκεφτόταν πως δεν ήθελε η ίδια να 'χει γωνίες όταν θα μεγαλώσει κι έτσι από τότε αποφάσισε να τεντώνει συχνά τα δάχτυλα των ποδιών της έτσι ώστε να μην ακουμπά το ένα δίπλα στο άλλο. 
κι όποτε είχε γυμνό πόδι αυτό έκανε.

κι αυτό ήταν και είναι ένα μέτρημα του χρόνου...