Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014

Louise Labé - Sonnet XVIII




Baise m'encor, rebaise moy et baise :
Donne m'en un de tes plus savoureus,
Donne m'en un de tes plus amoureus :
Je t'en rendray quatre plus chaus que braise.

Las, te pleins tu ? ça que ce mal j'apaise,
En t'en donnant dix autres doucereus.
Ainsi meslans nos baisers tant heureus
Jouissons nous l'un de I'autre à notre aise.

Lors double vie à chacun en suivra.
Chacun en soy et son ami vivra.
Permets m'Amour penser quelque folie :

Tousjours suis mal, vivant discrettement,
Et ne me puis donner contentement,
Si hors de moy ne fay quelque saillie.



κάποια μου είπε ότι το ορίτζιναλ κείμενο έχει άλλη χάρη,
και τ'ομολογώ δεν κάθισα να το διαπιστώσω μόνη μου jusqu'à ce moment là, αλλά στην προκειμένη δεν έχω πολλές επιλογές πέραν του να την εμπιστευτώ.



Είναι από εδώ και αυτό.
Πρώτο βράδυ σ'αυτήν την πόλη έπεσα σ'ένα συντριβάνι που κανείς δεν πρόσεξε και κανείς δεν έδωσε σημασία, κι όμως διάβασα "permets m'amour penser quelque forte" κι η καρδιά μου έλιωσε και πάλι
-ναι ξέρω διάβασα λάθος, αλλά στ' αλήθεια θα μου άρεσε εξίσου να γράφει "forte" αντί "folie"
και σε σκεφτόμουν.











1 σχόλιο:

  1. θα'ταν καλύτερα να γραφε forte!
    μ'αρέσουν τα πράγματα που τα καταλαβαίνω λάθος κι είναι καλύτερα όπως τα'χα καταλάβει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή