du coup

et Voilà! 

Ήθελα πολύ να γράψω και χθες. Ήθελα πολύ να γράψω γενικά. Σκεφτόμουν πολλά και τα έχασα γιατί έγιναν όλα τόσο γρήγορα. Και στην αρχή εκνευρίστηκα... αλλά τελικά χαλάρωσα γιατί έχουμε χρόνο για να έρθουν πολλά.

Κάθομαι στο γραφείο μου, που είναι κολλημένο στον τοίχο και που έχει δίπλα παράθυρο, και στην γωνία ένα λαμπατέρ. Τόσο μικρό ώστε να μην ενοχλεί και τόσο μεγάλο ώστε να αλλάζει όλη μου η διάθεση με την παρουσία του και το ατμοσφαιρικό του φως.
Και να 'μαστε όπως προέβλεψα με μια φλις κουβέρτα αγκαλιά και πάλι. Τρώω κάτι σάπια γαλλικά μανταρίνια και πίνω γάλα ενώ θα ήθελα τόσο πολύ να έχω ένα μπουκάλι κόκα κόλα. Κι αν κάποιος βρίσκει ξενέρωτο το μπουκάλι κόκα κόλα και θα 'θελε στην θέση του να υπάρχει ένα ποτήρι κρασί, ειλικρινά και με το χαμόγελο στα χείλη αδιαφορώ. :)
Γιατί αυτό είναι το δικό μου στόρυ, και το δικό μου όνειρο που γίνεται πραγματικότητα.

Βέβαια μου λείπουν πολύ οι δικοί μου άνθρωποι. Τώρα που το σκέφτομαι είναι η πρώτη φορά που βρίσκομαι κάπου που δεν υπάρχει έστω ένα άτομο που να είναι της καρδιάς μου μαζί μου. Κι είναι ώρες που το σκάιπ φυσικά και δεν είναι αρκετό, -ακόμα και τώρα που είναι πολύ νωρίς, το αισθάνομαι.-

Λοιπόν χθες μαγείρευα λαχανόριζο. Και άνοιξα την πόρτα για να κάνει ρεύμα και να μην ενοχλήσω τους υπόλοιπους με την μυρωδιά του κρεμμυδιού. Και μόλις την άνοιξα είδα ότι υπάρχει φάτσα φόρα ένα παράθυρο και σκέφτηκα πόσο τέλεια ήταν η τοποθεσία του δωματίου μου και ότι θα μπορώ να μαγειρεύω τα αγαπημένα μου κρεμμύδια χωρίς να ενοχλώ. Και από την κουζίνα έχω οπτική επαφή με την πόρτα και ήθελα τόσο να περάσει κάποιος να μοιραστούμε ένα "bonjour" ή μάλλον "..jour" και ένα χαμόγελο. Όμως δεν πέρασε κανείς, αλλά μετά πάλι σκέφτηκα δεν πειράζει, γιατί χθες είχα πυρετό, και μάλλον ήμουν στα χάλια μου. 

Σήμερα όμως έκανα μακαρόνια με κοτόπουλο και λαχανικά και ήρθε η Κ. και φάγαμε και της άρεσαν! Και πόσο χάρηκα που της άρεσαν! και δεν είχα πυρετό, κι ούτε τώρα έχω. Μόνο κάθομαι στο γραφείο μου, αγκαλιά με μια φλις κουβέρτα και ακούω Βαγγέλη Γερμανό, ενώ χθες άκουγα Φοίβο Δεληβοριά.

Και τα γράφω όλα τόσο αναλυτικά γιατί πιστεύω ότι κάτι σημαίνει για μένα που είμαι μόνη μου και διαλέγω να ακούσω συγκεκριμένα αυτά, κι είναι αυτά που μου γλυκαίνουν την καρδιά.

Καληνύχτα σε όλους :)

à tout à l'heure!