Είναι μερικά τραγούδια που ανήκουν στην κατηγορία σούπα
(Ή μήπως το σωστό είναι να το πω σουξέ;). Τώρα αυτό αν είναι άδικο ή δίκαιο το κρίνει ο καθένας σύμφωνα με τα γούστα του. Για μένα για παράδειγμα είναι κρίμα και άδικο που αυτό το τραγούδι κατέληξε έτσι:
Με κοιτάς, σε κοιτώ
και μελαγχολέις...
ο καιρός πολύς
μ' αγαπάς, σ' αγαπώ
...κι αν μας αντέξει το σχοινί, θα φανεί στο χειροκρότημα.
Δεν μπορώ ακόμα να χωνέψω πως γίνεται όλη η διάθεση μου να κρέμεται από ένα μύνημα.
η χθεσινή νύχτα ήταν γεμάτη ανθρωπιά.
Μια "αγγαρεία" κατέβηκα να κάνω στο κέντρο και έπεσα πάνω σε ανθρώπους εκπλήξεις.
Χάρηκα που είδα τον Βασίλη και όπως πάντα δεν έφυγε σαν ένας τυπικός συμφοιτητής με σταυρωτά φιλιά και σαχλαμάρες αλλά μου ακούμπησε τα χέρια λέγοντας μου "καληνύχτα, θα τα πούμε."
Και μετά ο Νίκος που είχα να δω πολλούς μήνες και προσφέρθηκε να με γυρίσει μιας και ήμουν στο δρόμο του και είχε αμάξι. Άφησε και μουστάκι το σκατό.
Το αποκορύφωμα βέβαια ήρθε από τον άγνωστο στο λεωφορείο του γυρισμού.
Συναισθηματικά φορτισμένη κι αφού περπάτησα αργά από πανεπιστήμια μέχρι πλατεία Αριστοτέλους, όταν ανέβηκα στο λεωφορείο κάθησε απέναντι μου ένας ξανθός τύπος που έμοιαζε σαν καλικάντζαρος που είχε ξεμείνει από τα Χριστούγεννα. Ήταν πιωμένος και η δυσάρεστη μυρωδιά της οινοποσίας του έφτανε μέχρι τα ρουθούνια μου. Κρατούσε ένα μπουκάλι νερό στα χέρια του και φαινόταν να προσπαθεί να διαχειριστεί την κατάσταση του.
Ψηλός, αδύνατος με μυτερά χαρακτηριστικά
και μελαγχολέις...
ο καιρός πολύς
μ' αγαπάς, σ' αγαπώ
...κι αν μας αντέξει το σχοινί, θα φανεί στο χειροκρότημα.
Δεν μπορώ ακόμα να χωνέψω πως γίνεται όλη η διάθεση μου να κρέμεται από ένα μύνημα.
η χθεσινή νύχτα ήταν γεμάτη ανθρωπιά.
Μια "αγγαρεία" κατέβηκα να κάνω στο κέντρο και έπεσα πάνω σε ανθρώπους εκπλήξεις.
Χάρηκα που είδα τον Βασίλη και όπως πάντα δεν έφυγε σαν ένας τυπικός συμφοιτητής με σταυρωτά φιλιά και σαχλαμάρες αλλά μου ακούμπησε τα χέρια λέγοντας μου "καληνύχτα, θα τα πούμε."
Και μετά ο Νίκος που είχα να δω πολλούς μήνες και προσφέρθηκε να με γυρίσει μιας και ήμουν στο δρόμο του και είχε αμάξι. Άφησε και μουστάκι το σκατό.
Το αποκορύφωμα βέβαια ήρθε από τον άγνωστο στο λεωφορείο του γυρισμού.
Συναισθηματικά φορτισμένη κι αφού περπάτησα αργά από πανεπιστήμια μέχρι πλατεία Αριστοτέλους, όταν ανέβηκα στο λεωφορείο κάθησε απέναντι μου ένας ξανθός τύπος που έμοιαζε σαν καλικάντζαρος που είχε ξεμείνει από τα Χριστούγεννα. Ήταν πιωμένος και η δυσάρεστη μυρωδιά της οινοποσίας του έφτανε μέχρι τα ρουθούνια μου. Κρατούσε ένα μπουκάλι νερό στα χέρια του και φαινόταν να προσπαθεί να διαχειριστεί την κατάσταση του.
Ψηλός, αδύνατος με μυτερά χαρακτηριστικά
(τον κοίταξα σαν να με ενοχλούσε που ήταν εκεί)
σκέψεις σκέψεις σκέψεις
συναισθήματα
και ο Ζακ Στεφάνου στ' αυτιά μου
σκέψεις σκέψεις σκέψεις
συναισθήματα
και ο Ζακ Στεφάνου στ' αυτιά μου
μ' όλα αυτά κάποια στιγμή λύγισα και δάκρυσα κοιτώντας δεξιά κι αριστερά για να μη συναντήσω κανένα αμήχανο βλέμμα
και εκείνη τη στιγμή ο καλικάντζαρος μου έκανε νόημα με το μπουκάλι του να με ρωτήσει αν ήθελα νερό, μου έδειξε το mp3 μου για να βεβαιωθεί ότι τα δάκρυα ήταν από αυτό που άκουγα
και εκείνη τη στιγμή ο καλικάντζαρος μου έκανε νόημα με το μπουκάλι του να με ρωτήσει αν ήθελα νερό, μου έδειξε το mp3 μου για να βεβαιωθεί ότι τα δάκρυα ήταν από αυτό που άκουγα
και έριξε και ένα thumbs up για να σιγουρευτεί ότι όλα μου ήταν καλά.
Όμορφη, γεμάτη Παρασκευή και 13
Όμορφη, γεμάτη Παρασκευή και 13
:) τι ωραία σκηνή με τον άγνωστο στο λεωφορείο..γλυκός άνθρωπος. Μου θυμίζει ευτυχείς λυπημένοι και πότες. Μου θυμίζει επίσης κάτι που θα έκανα κι εγώ*ψέματα* κάτι που έχω κάνει κι εγώ. Αίθουσα αναμονής του γυναικολόγου και εγώ απλώς περιμένω για ένα τεστ ρουτίνας. Στον απέναντι καναπέ είναι ένα κορίτσι πολύ μικρό για να 'χει μπλέξει με γυναικολόγους,μια μαμά που μοιάζει να της το υπενθυμίζει συνεχώς με το βλέμμα της κι ένα μικρό αδέρφι που δεν έχει ιδέα τι κάνει εκεί.Το κορίτσι κάθε ένα μαξιλάρι καναπέ μακριά από τους άλλους κι έιναι μόνο του και θλιμμένο και she doesn't have a clue. Κράτησα το περιοδικό μου λίγο πιο ψηλά για να μη με βλέπει η μαμά της και της έκανα νόημα με ερωτηματικά thumbs up αν είναι καλά. Το κορίτσι ήταν μάλλον λίγο χαζό και μου απάντησε ένα φωναχτό "ορίστε?". Ρώτησα την ώρα κι εκεί τέλειωσε το θέμα. Κρίμα. Θα'θελα πολύ να τη βοηθήσω να νιώσει καλύτερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω ο δικός σου άγνωστος να τα κατάφερε κάπως :)
Μόλις είδα το τέλειο σχόλιο σου. Και μου απάντησες και την μέρα των γενεθλίων μου και το βρίσκω ακόμα ουαου :Ρ
ΑπάντησηΔιαγραφή(Δεν ξέρω ή δεν έχω βρεί αν υπάρχει ένας τρόπος να ενημερώνομαι για τα σχόλια από κάπου σε αυτό το μαραφέτι. Υπάρχει;)
Αχ είναι τέλειοι αυτοί οι άγνωστοι. Και μπράβο σου για το thumbs up. Ακόμα κι αν φάνηκε πως δεν κατάλαβε ή δεν κατάλαβε στ' αλήθεια. Σ' ευχαριστω που το μοιράστηκες.
Τα κατάφερε και πολύ καλά ο μπαγάσας! :)