Σωπάκια!!!

"...Τα παντζάρια;;! Σου αρέσουν τα παντζάρια;"

"Πωωωω!!! Πλάκα κάνεις τώρα... Τρελαίνομαι για παντζάρια! Δεν μπορείς να φανταστείς. Όταν κάνει η μητέρα μου παντζάρια, δεν τρώω φαγητό. Βάλε μου μόνο παντζάρια και τίποτα άλλο!!"

και σκεφτόμουν ταυτόχρονα να μάθω να σου βράζω παντζάρια και να στα προσφέρω. Για να μ' αγαπήσεις κι άλλο. Και μετά μου είπες πως ο πατέρας σου σιχαίνεται το τυρί, τη φέτα, και πως δεν αντέχει να είναι ούτε στο τραπέζι και εγώ σκεφτόμουν και τώρα τι θα κάνουμε; που ο δικός μου θέλει οπωσδήποτε τυρί με το φαγητό του. Πως θα τρώμε όλοι μαζί; Γιατί να μην ήταν πρόβλημα; Μικρό μεν, εκείνη τη στιγμή αλλά θα έπρεπε να διευθετηθεί.

Τι;; Ε ναι!! Αφού μαζί θα 'μασταν!!

Χαχαχαχαχαχαχααα.....

είσαι ο πιο ευγενικός μου έρωτας. Κι ο πιο τρυφερός.

Παίζει να είχαμε κάτσει στη σκάλα αυτή 3 ώρες και να μην καταλάβαμε τίποτα από το χρόνο. Οι γείτονες μου ανεβοκατέβαιναν με το ασανσέρ και εμείς ήμασταν εκεί με τις σχολικές μας τσάντες και τα μπουφάν αραχτοί στο μάρμαρο. Στο τέλος αναγκαστήκαμε να φύγεις γιατί θα έτρωγα κατσάδα από τους γονείς μου.

Η εποχή των πάρκων μου είσαι. Είσαι ένας μικρός ήρωας, ό,τι και να λέμε. Σ' ευχαριστώ κόσι.

Ελπίζω να είσαι καλά και χαρούμενος όπου και να 'σαι, πάντοτε.

(εκεί που ξεσκόνιζα τη βιβλιοθήκη, βρήκα κάτι μεταφράσεις της τρίτης Γυμνασίου. Κοντοστάθηκα λίγο να σκεφτώ γιατί τις είχα κρατήσει αυτές και μετά απο δευτερόλεπτα βρήκα την απάντηση. Είναι οι μεταφράσεις που μου είχες βγάλει φωτοτυπία για τις εξετάσεις εκείνον τον Ιούνιο. Γιατί εσύ είχες βοήθημα, και εγώ ήμουν και είμαι ακόμα ανοργάνωτη και είχα μισές μεταφράσεις, κι οι άλλες είχαν χαθεί).

:)