Αξίζεις μια αγάπη που να σε αγαπά ξεχτένιστη,
με τα πάντα και τις αιτίες που σε σηκώνουν βιαστικά,
με τα πάντα και τα δαιμόνια που δε σε αφήνουν να κοιμηθείς.

Αξίζεις μια αγάπη που να σε κάνει να νιώθεις σίγουρη,
που να μπορεί να καταναλώσει όλο τον κόσμο αν περπατάει χέρι με χέρι με σένα,
που να νιώθει πως οι αγκαλιές σου πάνε τέλεια με το δέρμα της.

Αξίζεις μια αγάπη που να θέλει να χορεύει μαζί σου,
που να επισκέπτεται τον παράδεισο κάθε φορά που κοιτάει τα μάτια σου,
και που δεν βαριέται ποτέ να διαβάζει τις εκφράσεις σου.

Αξίζεις μια αγάπη που να σε ακούει όταν τραγουδάς,
που να σε στηρίζει στα ρεζιλίκια σου,
που να σέβεται ότι είσαι ελεύθερη,
που να σε συνοδεύει στο πέταγμά σου,
που να μην την τρομάζει η πτώση.

Αξίζεις μια αγάπη που να πάρει τα ψέματα,
που να σου φέρει τον ενθουσιασμό,
τον καφέ
και την ποίηση.





Frida Kahlo

η φαντασία στην εξουσία

Ωραία τα ονειροπερπατήματα δε λέω...

αλλά καλύτερα στην εισαγωγή μιας ιστορίας αγάπης. 





Η φαντασία είναι καλλιεργημένη σε άλλους λιγότερο σε άλλους περισσότερο. Δυστυχώς η ευτυχώς στο δικό μου μυαλό ο έρωτας την παίρνει από το χέρι και της δείχνει όλες τις γωνιές της πλάσης. Κι αν δεν βρίσκει εκείνες που θέλει τον χρόνο που τις θέλει,
Τις δημιουργεί. 

κάποιες φορές η δική σου φαντασία με έπιασε εξαπίνης. 
ήταν εκείνες οι ναρκωτικές εμπειρίες ενθουσιώδους έκπληξης. 
Όπως τότε που σκέφτηκες να πάρεις το τρένο και να έρθεις να με δεις χωρίς να μου πεις τίποτα. 

το γιατί καταλήγουμε στο σήμερα μακριά ο ένας απ'τον άλλον θα μπορούσε να εξηγηθεί απλούστατα με μια εξιστόρηση του τέλους της προηγούμενης ιστορίας. 
Τελικά δεν με βρήκες στο σπίτι μου. Είχα βγει. Με πήρες τηλέφωνο και στο είπα. Και δεν με περίμενες. Είπες απλά στο τηλέφωνο :
"Δεν πειράζει" 
"Μια άλλη φορά" 


εσύ τι καταλαβαίνεις φίλε μου;



το κακό είναι η φαντασία να συνεχίζεται και στον επίλογο.

και έτσι σήμερα η άτιμη ιμαζινασιόν μου δημιουργεί καθημερινώς σενάρια απείρου κάλλους

πως λέει με σκέφτεσαι όσο σε σκέφτομαι (μου φτάνει τόσο, είναι ήδη πολύ) 
πως λέει ερχόσουν και πάλι με το τρένο να με δεις, κι ας μη βγάλουμε άκρη.
Ας μην υπάρχει θέμα άκρης.
πως λέει με παίρνεις τηλέφωνο να ακούσεις τη φωνή μου, να ρωτήσεις τι κάνω, ποιος με γυροφέρνει
πως λέει γυρνάω απ'τη δουλειά σήμερα και είσαι εκεί και εμένα μου κόβονται τα πόδια
πως μου τηλεφωνείς να μου πεις πως είσαι εδώ και να με ρωτήσεις αν θα ήθελα να σε δω

όπως και εγώ.


όπως και εγώ θέλω να πάρω το τρένο.
και ύστερα το άλλο τρένο.
και το λεωφορείο. 
και να έρθω κάτω από εκείνη την άσχημη πολυκατοικία. 
και να σε περιμένω

ή όπως και εγώ θέλω να σου στείλω ένα γράμμα και να βάλω μέσα λίγη αγάπη να στην στείλω με το ταχυδρομείο.

ναι εγώ είμαι. 
ο ψυχάκιας της αγάπης.





δε φταίω εγώ αλλά να,

έχω μεγάλη φαντασία γαμώτο.

Raichu

σε συνάντησα πριν δύο χρόνια σε ένα πάρτυ όπου εβρίσκοντο στον ίδιο χώρο 3 πρόσωπα με ενδιαφέροντα ρόλο. 

Το πρώτο ήταν ο λόγος που έφυγα με την καρδιά τυλιγμένη πρόχειρα σε ένα χαρτάκι εκείνο το βράδυ στα κρυφά, σαν ένα χρησιμοποιημένο μυξομάντηλο. 

Βρεγμένη και κατατρεγμένη. 

αλλά το συνάχι περνάει γρήγορα δε βαριέσαι

Το δεύτερο πρόσωπο ήταν μια μουσική φιγούρα. Ακόμη μια ναι.

Μια περιπετειώδης ιστορία των μπαρς και των ποτών, του χορού και των τσιγάρων... πολλών τσιγάρων

Ψιλοαδιάφορη

Το τρίτο ήσουν εσύ. 

Θυμάμαι ότι μου καρφώθηκε πόσο ωραία μου χαμογελούσες. 

Θυμάμαι ότι χορέψαμε τόσο λίγο, ίσα για να μην μας πάρουν χαμπάρι και μας ενοχλήσουν για το πως θα έπρεπε να κάνουμε το κέφι μας. 

Θυμάμαι ότι ανταλλάξαμε τηλέφωνα.

Μετά από 2 χρόνια σε είδα στα πεταχτά. 

Και σιγά μην ήταν τόσο απλό..

ποτέ δεν είναι να βρεθείς 

να συνευρεθείς στον ίδιο πλανήτη 

στον ίδιο στρόβιλο αναζητήσεων

Σήμερα αγοράζω και δοκιμάζω να φοράω κρέμες

για να έχω πιο απαλό δέρμα 

και μυρωδάτο 

και εσύ φοράς εκείνο το άρωμα το διακριτικά νόστιμο

και εγώ δεν χωνεύω ιδιαίτερα τα αρώματα και τις κολόνιες και τις ιστορίες

και με παραξενεύει να σου κάνω εξαίρεση...

αλλά τόσο μου αρέσει να σε βλέπω να το κουβαλάς μαζί σου

μου φαίνεται αστείο και γλυκό

και Θέε μου τι καλά που δεν είναι και που δεν είσαι ακόμα ένας βρωμιάρης Γάλλος

κι ας ακούγεται ρατσιστικό και γενικίστικο

αισθάνομαι πιο ολοκληρωμένη οντότητα όταν αλληλεπιδρώ μας σου. 

πιο μοιραία

πιο σοφή

πιο ζεν

πιο ασφαλής

πιο ράϊτσου 

.