"Τώρα η Λίζα πετάει πάνω απ'τη Γαλλία. Μες το αεροπλάνο ο θόρυβος σε ξεκουφαίνει. Η Λίζα ακούει το θόρυβο παρόλο που έχει κλείσει τα αυτιά της.
Πόσο μακρινές είναι πια οι εποχές όπου ταξιδεύανε με ιστιοφόρα και φώναζε ο καπετάνιος: "Όρτσα τα πανιά! Πηδάλιο αριστερά!". Όταν οι ναύτες βλέπανε τις γυναίκες τους μόνο στον ύπνο τους κι οι γυναίκες τους μέτραγαν τις περασμένες νύχτες του έρωτα με τα παιδιά στα φουστάνια τους ύστερα από αυτές τις νύχτες;
Είχαν αλλάξει οι καιροί, είχαν αλλάξει οι μεταφορές, κι οι συγκινήσεις το ίδιο. Σήμερα δεν θα κλαίγαμε πια για μια όρνιθα που την πάτησε το τρένο κάπου μακριά στην εξοχή.
Ακόμα τις πατάν τις όρνιθες τα τρένα,
μα η δικιά μας καρδιά είναι αλλού..."
Ρεπυμπλίκ Βαστίλλη
Μέλπω Αξιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου