κουβέντες με την σοφία της ζωής #1

- να ζεις τη στιγμή...
τι ωραία που το ακούω.

- Δεν θέλω να διανοηθώ την 180 μοιρών στροφή στη ζωή μου γιατί θα τρελαθώ... Ναι να ζεις τη στιγμή χωρίς να σκέφτεσαι ούτε τις προηγούμενες ούτε τις επόμενες κι ας ακούγεται σαν vodafone.

- ...και η ζωή καλό μου δε στρίβει μόνη. Οπότε βήμα βήμα κάνε το προχώρημά σου. Μην επιτρέψεις να σε στρίψουν... αλλά να γυρνάς που και που το κεφάλι... να θυμάσαι να τσεκάρεις και μετά να ορτσάρεις. 

- Πάντα έχω στον νου μου την μεγάλη αλήθεια και ατακάρα : 
"πρέπει να ΈΧΕΙΣ έναν εαυτό για να μπορείς να τον προσφέρεις."
δεν είναι εγωισμός αυτό, είναι θέμα ΣΟΒΑΡΟ.

- Γερόντισσα Γαβριηλία.

(...)

- Ο λόγος που λαχταράω την κατασκήνωση είναι η φύση, τα αγγίγματα που λες και εσύ και η προσευχή στο δάσος, ο έναστρος ουρανός και οι μαλακίες μας... το θεατρικό παιχνίδι και η Α. σίγουρα. Μα πάντα σε θαύμαζα που μέσα σε όλα αυτά κρατούσες το "πιστεύω" σου. Μου φαίνεται αδιανόητο.

- (γέλιο) αχ αγαπημένη μου ! Άρχισα να γαληνεύω και να δυναμώνει αυτή η πίστη όταν άρχισα να πιστεύω στη...
δύναμη του ανθρώπου !
Ο Θεός είναι αγάπη !
Άρα έχεις Θεό...
πετάς απλά όλες τις ταμπέλες και τα στολίδια που του φοράμε εμείς οι άνθρωποι

- μα δεν του μιλάω, δεν του απευθύνω τον λόγο ποτέ. Είναι σαν να μην υπάρχει στην ζωή μου. Μπορεί να μιλάω στην ευαισθησία, να μιλάω στην αγάπη, στην καλοσύνη, τον έρωτα την φιλία αλλά δεν θυμάμαι ποτέ να μιλούσα στο Θεό...
...εκτός από όταν ήθελα να εκμεταλλευτώ μια ανώτερη δύναμη 
να απαντήσω ένα ΓΙΑΤΙ που όλοι τον ρωτάμε σαν ηλίθιοι ενώ η απάντηση είναι τέσσερις λέξεις γαλλικές. "c'est la vie!"

- αφού μιλάς σ'όλες αυτές τις αρετές ΈΧΕΙΣ ΘΕΟ πουλάκι μου. 
Βρίσκεις Θεό, όταν βρίσκεις... εσένα... μέσα σου... όταν γαληνεύεις... όταν μπορείς...
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΠΡΟΣΔΟΚΑΣ ΑΛΛΑ ΖΕΙΣ !
όταν βρίσκεις τη χαρά στα μικρά...
όταν καταλαβαίνεις πως η αγάπη είναι ενέργεια και κάνει κύκλο...
όταν συνειδητοποιήσεις πως όλοι μας είμαστε πληγές από τα παλιά και ΘΕΛΕΙ ΑΓΑΠΗ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ...
αγάπη απλή.
μια αγκαλιά
έναν καλό λόγο.

Πλέον λέω Θεε μου ευχαριστώ
για την υγεία και το ΜΑΖΙ !
voilà! 

- Αυτός είναι ο Θεός μου. Όντως. Το τελευταίο σοφό πράγμα που κατάλαβα είναι ΜΗΝ ΠΡΟΣΔΟΚΕΙΣ τίποτα από κανένα, (ούτε απ' τον εαυτό σου ίσως πολλές φορές) 
απλά να ζεις. 

- Το ξέρω μάτια μου
Μοιάζουμε... 
Ίδιας πάστας άνθρωποι.

Ακριβώς αποδοχή... να ηρεμείς το παιδί μέσα σου και το ενήλικο καλό "εγώ" σου είναι εκεί για αυτό.

- και επίσης το προτελευταίο ότι πρέπει να δεχθούμε ότι υπάρχουν συναισθηματικά ευφυείς και συναισθηματικά ανευφυείς άνθρωποι.... κι έτσι πρέπει να ερμηνεύουμε και να χειριζόμαστε τις καταστάσεις.
Όταν το πετυχαίνουμε αυτό........ ! 
ΟΛΗ Η ΠΛΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΟΥΚΛΑ !

και η ψυχή σου μια ομορφιά !

- έτσι...
να χαίρεσαι ένα πίνακα, ένα τραγούδι, μια βόλτα στη φύση, ένα φλυτζάνι καφέ, μια καλημέρα. Αυτό ! κι ας το λένε ρομαντικό και ονειροπόλο. 

 - ναι είναι ρομαντικό αλλά είναι και αληθινό. Οπότε δεν είναι να το κρύψεις.
Εγώ πχ ορίστε πριν ένα πεντάλεπτο χάρηκα τη ζεστασιά της αγαπημένης μου κούπας καφέ στο μούτρο μου. 
και η κούπα είναι μελιτζανί που μ' αρέσει.
αλλά δεν σου λέω πως το χαρηκα !!
ορίστε!

μου έστελνες στον ύπνο μου καλοπλυμένα όνειρα, καλοχτενισμένα

και τα δικά σου όνειρα τα ετοίμαζα εγώ...





δεν ξέρω αν θυμάσαι, 

το μαγικό δωμάτιο που άλλαζε σχήμα ανάλογα με τη στάση του κορμιού μας...

κι ήταν στιγμές που γινόταν ολοστρόγγυλο

θυμάσαι;

κατά Ζήτα

Αγάπησα στα μάτια σου όλα τα τρένα,
όλη την υπομονή που είχαν για μένα.
Πάντα με περίμενες αργά όταν γυρνούσα,
μου ζέσταινες τα χέρια όταν πονούσα
κι όταν τα πρωινά έβγαινα στον ήλιο,
είχα την αγάπη σου να με ζεσταίνει στο κρύο.
Κι όταν όλοι γύρω μου ζωγράφιζαν την θλίψη,
έβλεπα το γέλιο σου κι έπαιρνα δύναμη.
Υπάρχει κάτι νέο, ο ουρανός με βλέπει,
με μια κιμωλία χαράζει τον Δεκέμβρη,
την ώρα που ακριβώς κάποιος χάνει μια στιγμή,
φεύγουν δυο πουλιά απ'την πιο ψηλή οροφή
κι είναι σαν εσύ κι εγώ να είμαστε ένα,

όταν όλα γύρω μας δείχνουν χαμένα,

σαν ένα φορτηγό να θυμάμαι μέρη που άφηνα,
χιλιάδες χιλιόμετρα, Ατελείωτα Χρυσάνθεμα...

Σαν μπουκέτο από ερωτήματα μοιάζει η ζωή,
το άπειρο ταβάνι μου και η αριθμητική.
Πάλι με κοιτάς δεν θέλω να φύγω,
σπάνε όλα μέσα μου και μπαίνει ένας σκύλος.
Κι είμαστε όλοι μπερδεμένοι κι αυτό το μπαλόνι,
στο μεγάλο μου δάχτυλο η μέρα ματώνει.
Εκει Που Υπάρχει Φόβος Δεν Υπάρχει Αγάπη,

Στα Πιο Μεγάλα Πάθη Κρύβονται Λάθη.

Η άγνοια φέρνει άρνηση, μια ρωγμή στο στήθος
και μες στο χάος τρέχει κατάλευκη σαν λύκος,
στα δόντια αυτά που σάπισαν η μνήμη
ας ανθίσει κι ο άσωτος υιός στο σπίτι να γυρίσει.
Και είναι σαν εσύ κι εγώ να είμαστε ένα,
όταν όλα γύρω μας δείχνουν χαμένα,
σαν ένα φορτηγό να θυμάμαι τα μέρη που άφηνα,
χιλιάδες χιλιόμετρα, Ατελείωτα Χρυσάνθεμα...

Τα μάτια κοιτάζω ποτέ δεν λένε ψέματα,
οι άνθρωποι κάνουν λάθη, ασαφείς υπολογισμούς,
οι ψευδαισθήσεις τους καταρρέουν σαν σκηνικά,
με την τελευταία παλίρροια όλα "δείχναν καθαρά"
και οι υποσχέσεις τους σαν θρίαμβοι σβήνουν,
σαν φύλλα στους δρόμους όλα τώρα πέφτουν.
Το κεφάλι μου προσπαθώ να κρατήσω ευθεία
μα τα βλέπω όλα ανάποδα μες την τέλεια ηρεμία.
Οι βιολέτες δεν είναι μπλε μα η καρδιά της
είναι σαν έρημο βασίλειο που οι πάνθηρες φυλάνε.

ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΣΤΟ ΘΕΟ, ΣΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΦΕΡΝΕΙ

ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΑΜΠΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ
ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ Ν'ΑΓΑΠΩ ΜΕΣ ΣΤΙΣ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ,

ΣΕ ΟΤΙ ΕΝΑΝΤΙΩΘΗΚΑ ΜΕΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ,

σαν ένα φορτηγό να θυμάμαι τα μέρη που άφηνα

χιλιάδες χιλιόμετρα, ΑΤΕΛΕΙΩΤΑ ΧΡΥΣΑΝΘΕΜΑ.

περί iQ

Λοιπόν το φιλοσόφισα,


Το πρόβλημα προκύπτει τελικά 

όταν συναισθηματικά ευφυείς άνθρωποι, μπλέκουν με συναισθηματικά ανευφυείς.

μεγάλο πράγμα η συναισθηματική ευφυΐα και η κοινωνική υπευθυνότητα. 

Αυτά μάγκες.
δεν θα εξηγήσω παραπάνω. Δουλέφτε το λίγο μόνοι σας όπως νομίζετε.