Σαπουνόφουσκες στον Ήλιο

Μου αρέσει η λέξη συμμορία. Μου αρέσουν οι συμμορίες γενικά. 

Όταν ήμουν μικρή ήθελα να γίνω μέλος σε μια συμμορία. Μια συμμορία υπέρμαχο του καλού. Εγώ και η Φ. προσπαθούσαμε να εξιχνιάσουμε μυστήρια. Θυμάμαι ειδικά μια συγκεκριμένη περίοδο κάπου μεταξύ έκτης δημοτικού και δευτέρας Γυμνασίου να έχω εκστασιαστεί. Να διαβάζω 4 1/2 φίλοι (εδώ κάπου θα ήθελα να ξέρω να χρησιμοποιώ σωστά ετικέτες - ελπίζω να τα έχω καταφέρει) και να προσπαθούμε να βρούμε ποιος έκλεψε τον παπαγάλο της συμμαθήτριας μου κάνοντας βόλτες με τα ποδήλατα γύρω από τον "τόπο του εγκλήματος".

Πάντα ήθελα να έχουμε ένα στέκι. Όταν πρωτοέμαθα τι σημαίνει η λέξη "στέκι" ήταν από ένα Μίκυ Μάους. Με το που το τελείωσα ήθελα να βρούμε με τη συμμορία μου μια εγκατελειμμένη παράγκα ή μια σοφίτα ή ένα υπόγειο και να διαμορφώσουμε το στέκι μας. Εκεί θα σχεδιάζονταν όλες οι επιχειρήσεις μας και θα μελετούσαμε τα μυστηριώδη και ύποπτα γεγονότα που θα συνέβαιναν στην γειτονιά μας.

Επίσης να συμπληρώσω ότι ήταν περίοδος που έβλεπα με πάθος και συγκίνηση τις λεγόμενες κατά τα αδέρφια μου Angel's movies.

και αυτή:

 You know, I really thought it was that can't-eat, can't-sleep, reach-for-the-stars, over- the-fence, World Series kind of stuff

η ατάκα μου φαινόταν Ποοοοολύ ψαγμένη!