Σαπουνόφουσκες στον Ήλιο

Δεν έχω σκεφτέι τα κατάλληλα λόγια. Είναι κάτι που απλώς σκέφτομαι κατά καιρούς και ισχύει. Δεν μπορώ να το αγνοήσω και ούτε να περιμένω πότε θα βρω τον πιο ενδιαφέροντα τρόπο να το παρουσιάσω εδώ, γι' αυτό να με συγχωρέσετε αν αυτό το κείμενο είναι μια βαρεμάρα.

Μερικές φορες δεν καταλαβαίνεις πόσο σημαντικό είναι να προσέχεις τον εαυτό σου. Να τον αγαπάς με πράξεις. Συνεχίζεις τις κακές σου συνήθειες (και δεν μιλώ για τις λευκές κακές συνήθειες αλλά για αυτές που σε βλάπτουν) παίζοντας το άνετος και χαλαρός. Εσύ απλώς θες να ζήσεις τη ζωή σου όπως γουστάρεις. Και όταν σου λέω "Σ' αγαπώ, να προσέχεις" η απάντηση σου είναι δήθεν ταπεινή: "Μην στενοχωριέσαι για μένα. Μην ανησυχείς." συνεχίζοντας το ίδιο βιολί.

Θες να σου πω μια αλήθεια;

Πως λες οτι μ' αγαπάς και με νοιάζεσαι όταν δεν νοιάζεσαι να φροντίσεις αυτό που αγαπώ τόσο πολύ; ΕΣΕΝΑ!

ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ αν βρωμίζεις το πνευμόνι σου, με νοιάζει αν τρως αλάτι με φαγητό και όχι φαγητό με αλάτι, με νοιάζει αν θα πονάς η όχι και αν όταν μεγαλώσεις θα πρέπει να φαρμακώνεσαι. Και αν μ' αγαπάς στ' αλήθεια, κάνε ότι μπορείς για να σε κρατήσεις εδώ. Να παρατείνεις το χρόνο που θα έχουμε.

πάψε να είσαι τέτοιου είδους εγωιστής.