το ποτήρι είναι μισογεμάτο!

Λοιπόν όταν με ρώταγαν μικρή ποια είναι η πιο αγαπημένη μου εποχή, πάντα κοντοστεκόμουνα πριν απαντήσω, τις περισσότερες φορές δε μπορούσα να διαλέξω μια μονάχα (εδώ θα μου πείτε πως πλέον δεν έχω πρόβλημα αφού δεν έχουμε ούτε εποχές, μα δεν με νοιάζει) και έτσι έλεγα δυο μαζί.

Τα τελευταία όμως χρόνια πιστεύω πως έχω κατασταλλάξει.
Το καλοκαίρι είναι! Ποια άλλη θα μπορούσε να το φτάσει;
όσο γοητευτικό κι αν είναι το κρύο του χειμώνα, όσο κι αν νοσταλγώ την εικόνα μου με το χοντρό μακρύ παλτό με το υπέροχο χρώμα ή τις αρβύλες που ελάχιστοι έχουν συμπαθήσει και εγώ λατρεύω, όσο κι αν η βροχή καμιά φορά εκτός απ' την πόλη νιώθεις να πλένει και την ψυχή σου, σαν να σε λυτρώνει ένα πράγμα...
τίποτα δεν είναι σαν το καλοκαίρι. τίποτα.

Όμως δεν ξεκίνησα να γράφω έχοντας στο νου μου να πω για το καλοκαίρι. Εξάλλου μια τέτοια κουβέντα θα μου έπιανε πολλές ώρες και αναρτήσεις προσπαθώντας να αποδώσω ολοκληρωμένα την ομορφιά του.
Μονάχα να, σκεφτόμουνα τον Αύγουστο και τα συναισθήματα που μου προκαλεί...

Τον Αύγουστο σκέφτομαι αυτό το απόγευμα. Τον μήνα που απ' τους τρεις δεν ήθελα να 'ρθει. (εκτός απο τις μέρες που έφερνε μαζί του, στην κατασκήνωση).
κι αυτό γιατί μετά δεν είχε άλλο. Ήταν ο μήνας που έφερνε το τέλος του καλοκαιριού που τόσο αγαπώ. Μου θύμιζε πως θα γυρίσω πάααλι στα "ίδια" του χειμώνα. Όχι πια φραπέ, μόνο γαλλικό.
Πέρα όμως απο αυτές τις σκέψεις, σήμερα πείσμωσα και είπα

"γιατί;;"

Γιατί θα πρέπει να μου θυμίζει αυτό; Γιατί να καταλήγει σ' αυτό το μονοπάτι πάλι ο συλλογισμός μου; Στο κάτω κάτω δεν είναι μόνο αυτή η όψη των πραγμάτων;
Δεν είναι απλά ο μήνας που φέρνει το τέλος του θέρους μα είναι και η κορύφωση του!
Ναι!

Ο Αύγουστος είναι απ' όλους ο πιο "καλοκαιρινός" ο πιο ζεστός! ο πιο ηλιόλουστος όλων!
ένας μήνας που φέρνει την έξαψη στην ψυχή και το δέρμα σου και γλυκαίνεσαι πιο πολύ απο κάθε άλλη φορά! Πιο πολύ καρπούζι! Μεγαλύτερη ανάγκη για βουτιά! Μακρύτερα τα μακροβούτια! Περισσότερος ιδρώτας που σου τη δίνει στα νεύρα μα εγώ το απολαμβάνω αυτό!