Δεν σου έδωσε ποτέ το δικαίωμα. Ήταν πάντα εκεί όταν τον χρειάστηκες. Και συ τώρα είσαι αυτή που γίνεσαι θύμα προκατάληψης εις βάρος του. Λόγω φήμων... Ψέμματα! Όχι φήμων. Λόγω γεγονότων πραγματικών. Κι όμως γιατί νομίζεις πως σε αφορούν, όταν τα ακούς απο τρίτους; Ο προδομένος; Ο προδομένος δε σου έδειξε ποτέ καμία αδυναμία. Ανάμεσα σας καμία αδυναμία. Με τους άλλους έκανε λάθη πολλά. Πολλά και βαριά. Δεν τον θαυμάζεις γι' αυτό.
Τον καταδικάζεις;
Και οκ για εκείνα που έμαθες. Για 'κείνα που υποτίθεται οτι δεν ξέρεις τι κάνεις; Απομακρύνεσαι; Αποφεύγεις; Ξεκόβεις; Τι;! Τι είναι σωστό και τι είναι λάθος και για ποιον απ' ολους; Και πως καταλαβαίνεις πότε φέρεσαι εγωιστικά ή πραγματικά νοιάζεσαι για κείνον πρώτα; Προσπαθείς να προφυλαχτείς; Και ναι να του μιλήσεις στα ίσα του μπαγάσα. Αλλά όταν δε θες να προδώσεις και τους τρίτους; Τότε τι κάνεις; Θεε μου είναι τόσο μπερδεμένο. Το βλέπεις να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια σου και δεν σου αρέσει Καθόλου! Γιατί να συμβαίνει όλο αυτό; Για το καλό σου θα σου πουν.
Αυτό που είναι δεδομένο είναι πως όλα αυτα κάποια στιγμή θα βγουν στο φώς. Αργά ή γρήγορα έτσι γίνεται με όλα. Εκεί είναι που θα βυθιστείς στις τύψεις σου και ίσως η συγνώμη να μην είναι αρκετή. Εγώ πρώτη πιστεύω πως δεν θα 'ναι αρκετή. Ο προδομένος στη σκέψη σου θα 'χει σιχαμένο μορφασμό και μια δόση απαξίωσης στο βλέμμα. Και έσυ θα είσαι μια ακόμα κακιά μάγισσα.
Δεν νιώθω και πολλά. Δε ξέρω αν θα προτιμούσα ποτέ να μην είχα μάθει. Την άγνοια όμως δε τη συμπάθησα ποτέ, ειδικά για κείνους που 'χουν κομμάτι, όχι ψίχουλο, εδώ μέσα.
Θα 'θελα να μιλήσω ανοιχτά, μα δεν ξέρω αν τελικά θα το μπορέσω.
