Είναι κάποια πράγματα που τοποθετούνται στην κατηγορία με όνομα "Κλασσικές Αξίες".
όπως να φυτεύεις φακές ή φασόλια στο δημοτικό σε κεσεδάκια απο γιαούρτι.
ή όπως να βλέπεις μικρός ταινίες όπως ο Βασιλιάς των λιονταριών.
ή όπως να ακούς Guns 'n' Roses στην εφηβεία σου.
ή όπως να αφήνεις ενα μάθημα τουλάχιστον στην πρώτη εξεταστική σου, για την επόμενη...
Κάτι σαν και αυτό ίσως να είναι και το χάσμα αυτό.
Το χάσμα που δεν ξεπερνιέται ολοκληρωτικά και αργείς να το χωνέψεις. Στην αρχή ίσως δε θέλεις να το χωνέψεις. Σου αρέσει η ιδέα οτι θα καταφέρεις εσύ! αυτό που τόσες και τόσες γενιές δε κατάφεραν...
Δε ξέρω ίσως στο δικό μου μυαλό έχω απορρίψει αυτήν την εκδοχή τελικά. Του ιδανικού χάπι έντ.
Αλλά αυτόν τον χώρο τον έφτιαξα για αυτόν ακριβώς το λόγο. Για να περιγράφω την δικιά μου οπτική γωνία.
Δε θα σε καταλάβουν, και δε θα τους καταλάβεις.
Είναι ο χρόνος που το κάνει όλο αυτό και όσα φέρνει και παίρνει μαζί του, στο πέρασμα του...
Ας είμαστε τουλάχιστον όσο πιο διακριτικοί μπορούμε με τούτο το χάσμα.
διακριτικοί και προσεκτικοί.
Γιατί..
Οι άνθρωποι που σ' αγαπούν περισσότερο είναι αυτοί που μπορούν και να σε πληγώσουν περισσότερο.
Υ.Γ.: 'Ηρθε η ώρα... :(
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου