Πυροτεχνήματα*!!

Ένιωσα την ανάγκη να γράψω.

Δεν είμαι καλά.
Αν και χθες είχα μια απ' τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής μου σήμερα δεν είμαι καλά.
Λες να θέλω ψυχίατρο;
Πόσο ανώμαλα πλάσματα είμαστε άραγε; Πως γίνεται να αλλάζουμε τόσο γρήγορα διαθέσεις και ορέξεις;
Δε ξέρω αν έχεις παρατηρήσει ποτέ αλλά συνήθως μετά απο τις πιο ευτυχισμένες και χαρούμενες και γεμάτες στιγμές, έρχονται οι πιο καταθλιψιάρικες διαθέσεις.
Είναι άσχημο.. τόσο άσχημο. Και άδικο.

Σαν πυροτεχνήματα. Ένα μπουμ (χρώματα, σχήματα πανέμορφα στον ουρανό μόνο για λίιιιιγα δευτερόλεπτα) και μετά πάλι μαύρο. Μαύρο, και αυτό όχι καθαρό αλλά μουτζουρωμένο με έκφυλους καπνούς χρώματος καφέ σκατί.

Κλασσικές Αξίες

Είναι κάποια πράγματα που τοποθετούνται στην κατηγορία με όνομα "Κλασσικές Αξίες".

όπως να φυτεύεις φακές ή φασόλια στο δημοτικό σε κεσεδάκια απο γιαούρτι.
ή όπως να βλέπεις μικρός ταινίες όπως ο Βασιλιάς των λιονταριών.
ή όπως να ακούς Guns 'n' Roses στην εφηβεία σου.
ή όπως να αφήνεις ενα μάθημα τουλάχιστον στην πρώτη εξεταστική σου, για την επόμενη...

Κάτι σαν και αυτό ίσως να είναι και το χάσμα αυτό.
Το χάσμα που δεν ξεπερνιέται ολοκληρωτικά και αργείς να το χωνέψεις. Στην αρχή ίσως δε θέλεις να το χωνέψεις. Σου αρέσει η ιδέα οτι θα καταφέρεις εσύ! αυτό που τόσες και τόσες γενιές δε κατάφεραν...
Δε ξέρω ίσως στο δικό μου μυαλό έχω απορρίψει αυτήν την εκδοχή τελικά. Του ιδανικού χάπι έντ.
Αλλά αυτόν τον χώρο τον έφτιαξα για αυτόν ακριβώς το λόγο. Για να περιγράφω την δικιά μου οπτική γωνία.

Δε θα σε καταλάβουν, και δε θα τους καταλάβεις.
Είναι ο χρόνος που το κάνει όλο αυτό και όσα φέρνει και παίρνει μαζί του, στο πέρασμα του...

Ας είμαστε τουλάχιστον όσο πιο διακριτικοί μπορούμε με τούτο το χάσμα.
διακριτικοί και προσεκτικοί.
Γιατί..

Οι άνθρωποι που σ' αγαπούν περισσότερο είναι αυτοί που μπορούν και να σε πληγώσουν περισσότερο.

Υ.Γ.: 'Ηρθε η ώρα... :(