Zoe

ésta es una obra de ficción.
La razón por la cual algunos de sus personajes podrían
parecerse
a personas de la vida real,
es la misma por la cual algunas
personas de la vida real
parecen
personajes de novela.
Nadie, por lo tanto, tiene
derecho
a sentirse incluido en este libro.
Nadie, tampoco, a sentirse
excluido.

Palinuro de Mexico
Fernando del Paso

περί εσωτερικής επανάστασης

καταπιάνομαι: [κατά + πιάνομαι]. Ασχολούμαι εντατικά με κάτι.

θα προσθέσω ασχολούμαι εντατικά και με πάθος με κάτι. Οι Άγγλοι νομίζω έχουν μια εξίσου ωραία έκφραση: "throw myself into something". (Ρίχνω/βουτάω τον εαυτό μου μέσα σε αυτό το κάτι). Ασχολούμαι με όλη μου την καρδιά... βάζω και την ψυχή μου. 

Σκέφτομαι μέρες πόσο υπέροχη γεύση θα είχαν όλα αυτά που "πιάνουμε", αν καταπιανόμασταν με καθένα από αυτά.

Αχ... "Μου λείπει η αίσθηση να καταπιάνομαι." 

~ Παράλληλα πάντα εξασκώ την παρατήρηση. Φοβάμαι ανέκαθεν την ανάλυση, την συζήτηση γύρω από θέματα μη απτά, ίσως γιατί ξέρω πόσο εύκολα μέσα από αυτά τα "θεωρητικά", παρεκκλίνω απ'τις καθημερινές άμεσες ανάγκες της ζωής. (Μια συνέντευξη, την δουλειά, την σχολή, τη γνώση που θα πρέπει να αποδείξω πως κατέχω, την πεποίθηση πως την κατέχω εφησυχάζοντας τις ανασφάλειες και τα συμπλέγματά μου). Θεέ μου πόσο νευρωτικοί γινόμαστε μεγαλώνοντας...  Ο Δ. μου έλεγε, και κατά πως φαίνεται έχει δίκιο, ότι η παρατήρηση είναι καλή. Είναι προσόν!, η συνήθεια να παρατηρείς. Η παρατήρηση σου ανοίγει παράθυρο στη γνώση. Αν κάτι είναι εκεί και δεν το παρατηρείς, τότε πολύ πιθανόν το αγνοείς. Εσκεμμένα ή μη. 
Υπάρχει λοιπόν σημείο που δεν το γνωρίζεις, ή δεν θέλεις να το γνωρίζεις. Τότε η μέρα που οι καταστάσεις θα σε αναγκάσουν να το γνωρίσεις, θα σε βρεις πολύ πιθανόν απροετοίμαστο. Και δεν είναι πάντα ευχάριστη εμπειρία...

~ Μια άλλη νύχτα γυρνώντας με το μετρό από κάπου, αναλογιζόμουν τις συνήθειες. Αναλογιζόμουν τις συνήθειες σε σχέση με την νεανικότητα του κάθε ανθρώπου. Έλεγε ο γυμναστής στην εκπομπή της μεσημεριανής καναπεδάτης εκπομπής : "Το νόημα είναι στην άθληση και την σωστή φυσική κατάσταση να μένουμε εξίσου λειτουργικοί, όσο όταν ήμαστε ως παιδιά. "Να μπορούμε πάντα να κάνουμε κυβιστήσεις και ανακυβιστήσεις, τροχούς και κατακόρυφα. 
Τα κατακόρυφα σκέφτηκα δεν είναι άσχημα. Σου επιτρέπουν να αλλάζεις οπτικό πεδίο. Να αλλάζεις οπτική γωνία του κόσμου και της τάξης πραγμάτων γύρω σου. Κι ύστερα σκέφτηκα πως αυτό είναι η νεανικότητα. Είναι να μένεις λειτουργικός, ψυχή τε και σώματι ως άλλοτε, ως παιδί. Να μπορείς να εναλλάσσεις τις ασχολίες σου και να καταπιάνεσαι με αυτές κατά βούληση και όταν θέλεις γιατί έχεις όρεξη και γιατί ξέρεις πως μπορείς. Πως είσαι για τα πάντα ικανός. (οκ ίσως όχι για τα πάντα, μα για τόσα πολλά και τρομερά!). Να πωρώνεσαι, όχι με την έννοια της εξάρτησης, αλλά επειδή καταπιάστηκες και ξεχάστηκες εκεί μέσα. Και δεν πειράζει που ξεχάστηκες. Δεν σε έστησες με τα χέρια ψηλά στον τοίχο και ένα περίστροφο στον κρόταφο επειδή καταπιάστηκες με κάτι που δεν έχει να κάνει με καθήκοντα και υποχρεώσεις του καθωσπρεπισμού της ζωής σου ως ενήλικας. Δεν σε κατέδωσες στις αρχές του άγχους για υπέρμετρη ανεμελιά και ελαφρομυαλιά.

Η νεανικότητα κερδίζεται με την δύναμη να λες όχι στις λάθος εξαρτήσεις. Στις εξαρτήσεις που σου υποδεικνύουν ότι ΕΤΣΙ πρέπει να γίνονται τα πράγματα, και του "ΞΕΡΩ ΕΓΩ...", της παρωπιδικής νοοτροπίας του "δεν-θέλω-να-ξεβολευτώ".
"Θα πηγαίνω πάντα από αυτόν το δρόμο προς το σπίτι μου, τι κι αν έχουν φτιάξει έναν καινούργιο χωρίς φανάρια απ'όπου κερδίζω 7λεπτά και βενζίνη. Εγώ θα πηγαίνω, όπως πήγαινα από εκείνο το δρόμο γιατί έτσι έμαθα να κάνω." 
"Ξέρω έχει χαλάσει ο εκτυπωτής, αλλά δεν είναι η ώρα να αγοράσω καινούργιο. Οι εκτυπωτές άλλωστε είναι ακριβοί."
κι ούτε σου πάει ο νους να ψάξεις πραγματικά να δεις πόσο κοστίζει ένας, ούτε σου πάει το μυαλό να ψάξεις κάποιον να σου τον επισκευάσει. Ούτε κατά διάνοια να καταπιαστείς εσύ ο ίδιος με τον οδηγό, να προσπαθήσεις να τον φτιάξεις. 

Εκείνο το βράδυ το ίδιο λοιπόν στο δρόμο από το μετρό προς το σπίτι αναλογιζόμουν πως εισάγει κανείς μια υγιή συνήθεια στο καθημερινό του ρολόι. Πως ξεφεύγει από μια συνήθεια που τον καθιστά μεσήλικα ήδη από τα 20; από τα 18; Εφήυρα ένα σενάριο που θα μπορούσε να καμωθεί την απάντηση. Σκέφτηκα : "Θα πρέπει ίσως να σεβαστώ ένα τέτοιο χρονικό διάστημα προσπάθειας εισαγωγής ή κατάρριψής της εκάστοτε καλής ή κακής συνήθειας ως ότου παραγραφεί η προηγούμενη που ήταν στην θέση της." Για παράδειγμα αν είμαι 3 χρόνια καπνιστής, θα πρέπει να περάσω 3 χρόνια "καθαρός" για να καμωθώ πως τώρα ίσως να μην είμαι πλέον. Τώρα, μετά από όλον αυτόν τον καιρό, ίσως δεν με αγγίζει αν κάποιος δίπλα μου καπνίζει και εγώ "δεν μπορώ". Ίσως το "δεν μπορώ" στον χρόνο αυτό μεταμορφώνεται στο "δεν θέλω, ή δεν με αφορά καν". 
Έτσι και με τον χρόνο μπροστά στις οθόνες. Τον χρόνο της εικόνας και της δημοτικότητας. Της γνώμης των άλλων. Της σύγκρισης. Της υπέρμετρης πληροφορίας που απλώς επιτρέπω να με διασχίζει χωρίς με τίποτα να καταπιάνομαι. Χωρίς τίποτα να φιλτράρω και να βάζω στον σάκο των κρυμμένων μου θησαυρών. Παρά μόνο το άγχος, την σύγκριση, την ανεπάρκεια, το δράμα. 
Σκέφτομαι πόσα χρόνια "προϋπηρεσίας" στα "θρανία" τους. Κλείνω κοντά μια δεκαετία; Ξέρω πως δεν μπορώ να προσάψω τίποτα σε κανένα. Ήθελα να έκανα χορό, να μάθαινα για τον Ιρβινγκ Λανγκμουιρ, να ήξερα να σου πω πως μόνο τα D σάκχαρα συναντώνται στην φύση, να έπαιζα κιθάρα πιο συχνά και να καταπιανόμουν με καινούργια κομμάτια, να διάβαζα κι άλλα βιβλία του Μπουκάι και να ανακάλυπτα και άλλους σαν τον Νίκο Γαβριήλ Πεντζίκη και να διάβαζα τον Άρη τον αρχηγό των Ατάκτων, να έπαιζα τένις πιο συχνά και να γνώριζα τους ανθρώπους, όπως ο Ζοφρέυ ή η Βανέσα. Αντ'αυτού μπορώ να σου πω για καμιά δεκαριά συναυλίες που θα παίξουν το καλοκαίρι και με ενδιαφέρουν αλλά τελικά δεν θα πάω. Για ένα ταξίδι στην Ιταλία, στην Σκωτία και την Λατινική Αμερική που λιγουρεύτηκα, αλλά κρίθηκαν απ' το βαρεμένο μου σαρκίο μακρινά.. και άλλα τέτοια γεροντίστικα. 

Ξέρεις, δεν ήξερα ποτέ να κάνω κατακόρυφο. Ούτε στο Δημοτικό. 

Να μωρέ...
Ήθελα να τολμούσα να κάνω κατακόρυφα.

 "Ο Δ. μου έλεγε, και κατά πως φαίνεται έχει δίκιο, ότι η παρατήρηση είναι καλή. Είναι προσόν!, η συνήθεια να παρατηρείς." Τουλάχιστον εξασκώ ακόμα την παρατήρηση.