Τις τελευταίες βδομάδες η διάθεσή μου αντιγράφει τον καιρό. Σκαμπανεβάσματα και εναλλαγές ήλιου, γκρίζου και βροχής. Τελείωσα τη δουλειά και έφυγα για ένα τσιγάρο στο λατινοαμερικάνικο μπαρ που συνήθως συναντιέμαι με γνωστούς..
έτσι μωρέ αδερφέ, για να ανταλλάξω μια αδιάφορη κουβέντα.
να ανταλλάξω για να ανταλλάξω..
να μιλήσω και να ακούσω χωρίς να ενδιαφέρομαι και χωρίς να ενδιαφέρονται.
σπάνιο "να ενδιαφέρεσαι."
το πρωί της ίδιας μέρας η Ο. μου με ρώτησε τι κάνω..
είχαμε (κατά τη γνώμη μου) καιρό να μιλήσουμε.
της είπα καλά και της παρέθεσα τα νέα μου.
το πρόβλημα είναι ότι δεν ήθελα κάποιον να μου πει "τι κάνεις".
ένοιωθα την ανάγκη να ενδιαφερθεί κάποιος για το "πως είσαι" μου.
το τι κάνω, το λέμε εύκολα.
"πως είσαι κορτσούδι μου;"
"πως νιώθεις;"
μεγάλο πράγμα να νιώθεις τη ζεστασιά αυτή του ενδιαφέροντος.
και απόψε είμαι πολύ μακριά της.
ήπια το ποτό μου στα κλεφτά μέσα στο πλαστικό μου ποτήρι.
(το μπαρ έκλεινε -μου το δώσαν à emporter-)
κάπνισα ένα τσιγάρο.
κι ένα δεύτερο.
κι ακόμα κρύωνα απ'τη μοναξιά μου.
φτάνω σπίτι.
το δωμάτιο είναι ένα μπουρδέλο.
τις τελευταίες μέρες με τη δουλειά χάθηκε και η όρεξη για τάξη.
παίρνω δυο καραμέλες για το λαιμό.
θυμάσαι που σου έλεγα για μια ταινία που πολύ με είχε ενθουσιάσει;;
- ε, τελικά δεν ήταν και καμία σπουδαία.
βιάστηκα όμως να την κακολογήσω..
γιατί η αλήθεια είναι πως έχει μια ατάκα που θα έδινε τέλεια την πιο ειλικρινή απάντηση που θα μπορούσα να δώσω αυτή τη στιγμή στην ερώτηση "τι κάνεις;"
αυτό.
μπρρ...
