εκείνες οι καυτές οι νύχτες

Κομμάτια
Σηκώθηκες πάλι αργά, πρησμένα μάτια

Είναι από 'κείνες τις νύχτες που εμπλέκονται λόγια που σε κόβουνε στα δυό

Λόγια που σε καίνε σαν χολή 
κι όμως τα θυμάσαι το πρωί.
και το άλλο πρωί και το επόμενο...

Ένα από εκείνα τα βράδια που η κατανάλωση σε οινόπνευμα σε έχει κυριεύσει. 
Το μυαλό και το σώμα μουδιασμένο από την καλή καθαρή αλκοόλη.


λόγια που σε κόβουνε στα δυο 
λόγια που σε καίνε σαν χολή

πολλοί γνωστοί μόνο δυο φίλοι που 'ναι τώρα νεκροί.

Αυτό;
Αυτό είναι όλο;


"Δεν αισθάνομαι ότι είναι αναγκαίο να γνωρίσω τι ακριβώς είμαι. Η κύρια ενασχόληση στη ζωή, είναι να γίνεσαι κάποιος άλλος, που δεν ήσουν στην αρχή. Αν ήξερες πότε ξεκίνησες ένα βιβλίο, τι θα έλεγες στο τέλος; Νομίζεις πως θα είχες κουράγιο να το γράψεις; Ότι ισχύει για τη συγγραφή και μια σχέση, είναι αληθινό και για τη ζωή. Το παιχνίδι αξίζει όσο δε γνωρίζεις το τέλος του."


Το παιχνίδι αξίζει όσο δε γνωρίζεις το τέλος του.
ποιος ο λόγος τότε να το υποτιμάς τόσο;
γιατί; 
να παίξεις ντυμένος στο προστατευτικό σου περίβλημα.
προτιμάς να πληγώνεις ή να πληγώνεσαι;

κι η αγάπη;

κι όταν λες ότι πληγώνεσαι πιο πολύ απ' ότι πληγώνεις με τη στρατηγική σου και το επόμενο λεπτό ξαναζυγίσεις τη σκέψη σου, δεν σε τσιμπάει κάτι στο μέσα σου;

όλα σε καίνε πλέον. Λόγια, Οινόπνευμα, Δάκρυα
μου περισσεύει η αντοχή μα όλο λέω πως θα φύγω
κι ό,τι αγάπησα περισσότερο αυτό είναι που με πληγώνει
γι' αυτό κάνω ό,τι κάνω όταν κανείς δεν με βλέπει
τζάμπα όλα μπορεί να πάνε στην τελική! 
Και τι;


Γύρω στα 20,
σε λίγο κλείνω τα 22
και τίποτα δεν έχω ακόμα μάθει.
κι όμως το φορτίο μοιάζει ασήκωτο. Ίσως όχι το δικό μου, αλλά το δικό σου σίγουρα. Αλλά και το δικό σου είναι και δικό μου κατά κάποιον τρόπο 
γιατί σ' αγαπώ.
κι ίσως να μην καταλαβαίνω τίποτα. να μου λείπει σοφία, να μου λείπει ολόκληρη η αλήθεια.

μην αγγίζεις το για πάντα. Άσ' το.
δεν αλλάζει κάτι. Δεν το κάνει λιγότερο ειλικρινές. 
Ψεύτικοι είναι οι όρκοι.
κι όντως είναι κρίμα.

Άσε το συναίσθημα να λάμψει μια φορά. Χωρίς να μετανιώσεις. Άσ' το κι ας σου βγει και σε κακό.



c'est la vie, say the old men
it goes to show you never can tell

Μπορείς να περπατήσεις στον χώρο.

Περπάτα αργά, με βαριά, σταθερά βήματα.

Τα βήματα σου γίνονται όλο και πιο σίγουρα, όλο και πιο αργά, όλο και πιο βέβαια.

Πάρε τον χρόνο σου.

Μη βιάζεσαι.

Θέλω όσο πιο πολύ μπορείς να συγκεντρωθείς στο βήμα σου και με όλο σου το είναι να προχωράς αργά μπροστά.

Κάν'το, μην διαβάζεις μόνο αυτές τις λέξεις.




Τώρα βρες ένα σημείο στον χώρο, όπου θέλεις εσύ

ξάπλωσε σε στάση εμβρύου.



Άκου τη μουσική,

ξέχασε όλα τα υπόλοιπα και άδειασε το μυαλό σου.



Και τώρα πάνε όσο πιο πίσω μπορείς και προσπάθησε να θυμηθείς το πρώτο βλέμμα που αντίκρισες όταν ήρθες στον κόσμο αυτό.

Θυμήσου τα πρώτα μάτια που είδες. Φέρε στον νου σου αυτό το πρώτο βλέμμα που κοίταξες και σε κοίταξε.


...


Τώρα θυμήσου το πρώτο βλέμμα που σε έκανε να νιώσεις θυμό.


...


Τώρα το πρώτο βλέμμα που σε έκανε για πρώτη φορά να βιώσεις το πάθος.


...


Το πρώτο βλέμμα παρηγοριάς.


...


Και τώρα θυμήσου το πρώτο βλέμμα που σε εξουσίασε.

f(dx/dt) = u

χούγια. ιδιοτροπίες. συνήθειο. κόλλημα. αρρώστια.
βάφτισέ το όπως αγαπάς.


Υπάρχει μια εικόνα στο μυαλό μου που αναπαριστά αυτό ακριβώς που σκέφτομαι. 

Μπορεί όλοι να έχουμε τον ίδιο στόχο, αλλά δεν γίνεται να πάμε με τον ίδιο δρόμο. Ο καθένας έχει τον ρυθμό του και τον τρόπο του. Αυτό που για 'σένα μοιάζει απλό, για τον άλλον ίσως είναι ακατόρθωτο. Κι αυτό που στα μάτια σου μοιάζει κόλλημα, για τον άλλον είναι κάτι απαραίτητο. Αν στο συγκεκριμένο θέμα πιστεύεις ότι όλοι μπορούν να διαβούν από την διαδρομή Α, επειδή ΕΣΥ μπορείς, είσαι Λάθος. Και δεν είναι ούτε λιγότερο εύστροφοι, ούτε λιγότερο χαρισματικοί αυτοί που ακολουθούν την Β ή την Γ. 
Απλά Έτσι Είναι!

κι ίσως σου είναι δύσκολο να το χωνέψεις, όμως δύο σενάρια υπάρχουν.
Αν σ' ενδιαφέρει, θα πρέπει να το αποδεχτείς. Να το Σεβαστείς.
Αν δεν το αντέχεις, θα ζυγίσεις και θα δράσεις αντίστοιχα.
Ο καθένας έχει το χούι του.

ανασφαλής, με χαμηλή αυτοπεποίθηση, αγχωτικός (ή αγχώδης; :s ), αυτό που σιχαίνομαι περισσότερο είναι να λειτουργώ υπό πίεση. 

κι αυτή είναι μια τέτοια περίοδος. 

Σιχαίνομαι την πίεση, πνίγομαι. Θέλω χώρο να αναπνέυσω, θέλω χώρο και χρόνο. 

everybody needs sometime on their own