Να μπορούσα ν' αλλάξω του κόσμου, τα "θα είμαι κοντά σου για πάντα" που ξεχνιούνται
να μπορούσανε μια και καλή, όσοι φεύγουν αυτά που 'χουν πει να θυμούνται
κι ό,τι μου 'χουν χαρίσει, το θεωρώ δικό μου για πάντα, όπως την στιγμή που μου το δώρισαν.
Κι η παράλογη εγωϊστική μου φύση, δεν μ' αφήνει να ηρεμώ.
κι είναι αρρώστια.
Γιατί να συμβαίνει αυτό;
πολύς και ύποπτος αποπροσανατολισμός. Φοβάμαι.
Φοβάμαι πιο πολύ απ' ότι παραδέχομαι, πιο πολύ απ' ότι δείχνω, πιο πολύ απ' ότι εκφράζω
όχι πιο πολύ απ' ότι αγαπώ!!
ελπίζω
Υπάρχει ένα μέρος σ' αυτόν τον πλανήτη, που αυτόν τον συγκεκριμένο μήνα, κάθε χρόνο, μπορεί και μου χαρίζει εξιλέωση. Ξέρω ότι δεν φτάνουν οι 40 ώρες που διαθέτω φέτος, μα ελπίζω κάτι να ρουφήξω από εκείνο το οξυγόνο.
εξιλέωση.
πουτάνες σκέψεις
σπουδαίο πράγμα η λήθη μα νιώθω πως
χρειάζομαι εξιλέωση!
σου κρύβω την αλήθεια και αφήνω από τα στήθια μου να βγουν
παραμύθια για κείνους που αγαπούν
για νύχτες σκοτεινές.
