ένα κορίτσι αδύνατο, με μπούκλες αδέσποτες... μια μεσημεριανή σιέστα, φώς, τούλι, πεταλούδες... και σαπουνόφουσκες φυσικά!*
κάτι αυθόρμητο και κάτι αγαπημένο
Δεν είναι απαραίτητη προυπόθεση να συμφωνήσουμε σε κάτι. Γι' αυτό είναι οι απόψεις και οι γνώμες. Για να ανταλλάσονται, να μοιράζονται, να αλληλεπιδρούν! και αν είμαστε τυχεροί και καταλήξουμε σε κάτι ακόμα καλύτερα...
Αν σ' αγαπούν να μάθουν να στο λένε και αν δεν στο πουν να μάθεις να το κλέβεις και αν θες να δεις τα αληθινά να καίνε πρέπει στο ύψος της φωτιάς να ανέβεις Και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει και εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση πως η σιώπη σου ήταν χρόνια κρότος
Ξυπνώ μεσάνυχτα και ανοίγω το παράθυρο
και αυτό που κάνω ποιος σου το 'πε αδυναμία;
που λογαριάζω το μηδέν μου με το άπειρο
και βρίσκω ανάπηρο τον κόσμο στα σημέια
Να κοιμηθώ στο πάτωμα
να κλείσω και τα μάτια
γιατί υπάρχουν και άτομα
που γίνονται κομμάτια
and nobody knows what's gonna happen tomorrow we try not to show, how frightened we are if you let me I'll protect you however I can You' ve got to believe it'll be alright in the end You' ve got believe it'll be alright again
there are times we punish those who we need the most