Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

Χριστούγεννα είναι...




...το μικρό μας Χριστουγεννιάτικο δέντρο στολισμένο με πολύχρωμες μπάλες και στολίδια. Πράσινες, κόκκινες, φουξ, κίτρινες, μπλε, ασημί, ροζ, μοβ μπάλες, κόκκινα μπαρμπαδελάκια στολιδάκια, καμπανούλες, νιφάδες χιονιού κρεμασμένες στο δέντρο, ο μικρός Άγιος Βασίλης που μπαίνει πάντα σε σημείο που να φαίνεται και το αγαπημένο μου χριστουγεννιάτικο στολίδι στην καλύτερη θέση, ώστε να φαίνεται απο παντού, τα πολύχρωμα λαμπάκια. Η φάτνη κάτω απο το δέντρο...

...τα στολίδια στο τραπεζάκι του σαλονιού που παίρνουνε ρεσώ και είναι πανέμορφα αναμένα. Τα κόκκινα Χριστουγεννιάτικα λουλούδια που δεν ξέρω ποιο είναι το όνομα τους, τα κεριά που είναι διακοσμητικά και δεν τα έχουμε ανάψει ποτέ...

...ο μικρός μου αδερφός που κάθε χρόνο κρύβει τα στρατιωτάκια του μέσα στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο, ένα παιχνίδι εμπνευσμένο απο την λατρεμένη ταινία "Toy Story" και η ανυπομονισία του να στήσουμε το δέντρο για να παίξει με τα στρατιωτάκια του...

...το άπειρο φαί σ' όλη την διάρκεια των Γιορτών αλλά ακόμα περισσότερο τις μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς! Εκείνες τις μέρες το ενδιαφέρον διαρκεί μέχρι την ώρα του μεσημεριανού φαγητού και μετά απο αυτό σ' όλη τη διάρκεια της μέρας (και της νύχτας εδώ που τα λέμε) το μόνο που κάνεις είναι απλά να χωνεύεις...

...τα Χριστουγεννιάτικα γλυκά γιατί ως γνωστόν γίνεται ΧΑΜΟΣ! Μελομακάρονα, Κουραμπιέδες, Μπακλαβάς, Καταίφι, Σιροπιαστά, Σοκολατάκια, Ανώμαλα και Βασιλόπιτες φυσικά. Άπειρες Βασιλόπιτες...

...τα βράδια που καθόμαστε στο χοντρό χαλί με μαξιλάρια και αναμένα τα στολίδια που προανέφερα (στο τραπεζάκι) με την μαμά και διαβάζουμε Χριστουγεννιάτικα παραμύθια. Ο "Συμεών και η Άγια Νύχτα", "Κάθε Πρωτοχρονιά", "Ο Αληθινός Άγιος Βασίλης", "Η Άγια Νύχτα", "Καλά Χριστούγεννα" και άλλα των οποίων τον τίτλο δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή αλλά είναι must!...

...το γράμμα που γράφω κάθε χρόνο στον Άγιο Βασίλη και ζητάω πάντα να μου φέρει δώρο ένα μικρό κουτάβι (κατά προτίμηση χάσκι) και ποτέ δεν μου το φέρνει οπότε γράφω και μερικά ακόμα παρακάτων αν θέλω να ζητήσω κάτι άλλο...

...η ταινία κινουμένων σχεδίων με τον Εμπενίζερ Σκρούτζ που έχει ήρωες της Ντίσνευ και είναι τέλεια και είχαμε ρίξει πολύ κλάμα όταν είχε χαλάσει...

...τα κάλαντα που λέω κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς και Χριστουγέννων με την κατακόμβη είτε στον βόρειο ή νότιο τομέα και γυρνάω πάντα στο σπίτι εξουθενωμένη αφού είμαστε όλο το απόγευμα στους δρόμους και φυσικά πάντα με τις τσέπες γεμάτες γλυκά, σοκολατάκια, γλειφιτζούρια, καραμέλες μέχρι και ολόκληρα κουτάκια χυμούς κερασμένα απο τα σπίτια όπου έχουμε πει τα κάλαντα. Επίσης μετά απο τα κάλαντα είναι πολύ πιθανό να έχει κοπεί η φωνή μου, δυστυχώς...

...τα Χριστουγεννιάτικα χαρτζιλίκια είναι κάτι που επίσης συμβαίνει κάθε Χριστούγεννα και δεν με χαλάει καθόλου μπορώ να πω...

...οι οικογενειακές συζητήσεις οποιουδήποτε περιεχομένου που λαμβάνουν χώρα στο σαλόνι μας κάτω απο το αναμένο με λαμπάκια Χριστουγεννιάτικο δέντρο μας πειράζοντας ο ένας τον άλλον που και που...












Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

Δυσπρόσιτοι γλυκιοί μου Άνθρωποι





Είναι μερικοί άνθρωποι μέσα στη ζωή σου με τους οποίους έχεις αποκτήσει ένα άλφα επίπεδο οικειότητας και έχεις καταλήξει οτι τους θέλεις μέσα σ' αυτήν, γιατί αποτελούν ένα όμορφο, μεγάλο ή μικρό, κομμάτι της. Αυτοί είναι οι ίδιοι άνθρωποι οι οποίοι για τυπικούς, αδιευκρίνιστους πολλές φορές ή και κοινωνικά αναγκαστικούς λόγους (δημιουργώντας έναν δικό μου κακοφτιαγμένο όρο) ξεκινούν με την αφορμή ενος γεγονότος να απομακρύνονται απο κοντά σου και εσύ απο κοντά τους αντίστοιχα.


Μπορώ να φέρω στο μυαλό μου άπειρα προσωπικά παραδείγματα, για διαφορετικούς λόγους κάθε φορά και κάτι μου λέει πως ο καθένας απο μας έχει πιάσει τον εαυτό του να αναπολεί τις στιγμές που έχει περάσει με τους δικούς του δυσπρόσιτους γλυκούς του ανθρώπους.

Εκεί που θέλω να καταλήξω και αυτό που με προκάλεσε να γράψω αυτό το κείμενο είναι το πόσο άδικο και χαζό μοιάζει αν το σκεφτείς να χάνεις τέτοια άτομα ολοκληρωτικά, απο τέτοιους σαχλούς λόγους. Υποτίθεται πάντα οτι είναι στο χέρι σου να φτιάξεις, βελτιώσεις, προσπαθήσεις περισσότερο για αυτό που πιστεύεις οτι δεν έπρεπε να είχε χαθεί, αλλά δεν είναι πάντα εφικτό. Νομίζω πως στις περισσότερες περιπτώσεις κάτι τέτοιο θα έμοιαζε σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Οποιος βρίσκει τα κότσια να το κάνει, να ανοίγει δηλαδή τα χαρτιά του, είναι μάγκας ή αφελής το δίχως άλλο.



Μου λέιπουν οι Δυσπρόσιτοι γλυκιοί μου άνθρωποι. Η Α., ο Γ., η Φ., και όλοι οι άλλοι...